In de categorie my girl breng ik een ode aan my girls. Om hun privacy een beetje in acht te nemen noem ik hun namen niet. Waarom deze post? Omdat mijn meiden net zoveel zeggen over mij (misschien zelfs wel meer) als de belevenissen die ik hier aan digitaal papier toevertrouw.
S is mijn ‘jongste’ vriendin. Ik heb haar 2 à 3 jaar geleden ontmoet. Het ontstaan van onze vriendschap en hoe deze zich heeft ontwikkeld is een bijzonder verhaal. Ze was de nieuwe vriendin van een vriend van Danny en mij. Ik kon geen hoogte krijgen van haar, vond haar misschien niet eens heel erg aardig op dat moment. Maar dat veranderde drastisch op oudjaarsavond 2006. We waren beide te gast (samen met onze partners) op een feestje in het Stroomhuisje. Een hele vreemde gelegenheid waar ik me totaal niet op mijn gemak voelde. We raakten aan de praat en raakten verzeild in een diep gesprek over het verleden, relaties, vertrouwen, etc etc. Kort daarna besloten S en haar vriend te gaan samenwonen. Ze kwam naar Eindhoven en liet alles in Friesland achter zich. Ongelooflijk, wat een moed. Ik besloot haar te trakteren op een tournee door Eindhoven en vooral alle ‘bijzonderheden’. Zo reden we van Fruittuin de Wielewaal, door Woensel West, door de Kruidenbuurt, langs het asiel om te eindigen in een bepaald restaurant op het Stationsplein (jahaa, Yokohama, of course). Vanaf dat moment was het duidelijk. We waren aan elkaar verbonden. Of het er nu aan ligt dat we slechts 5 dagen verschil hebben in geboortedag of wat anders, dat weet ik niet, maar de connectie is intens.
S is één van de sterkste mensen die ik ken. She can move any mountain. Met ijzeren discipline en diepste toewijding slaat ze zich overal doorheen. Diep respect! En die kracht brengt ze ook over op anderen. Wat S voor me heeft betekend in een moeilijk maar o zo leerzaam jaar in mijn leven is met geen pen te beschrijven. Raad en daad, warmte, liefde, begrip, you name it.
Inmiddels heeft onze relatie zich ontwikkeld tot een hogere vorm van bewustzijn. We geven elkaar energie en genieten van de momenten dat we samen zijn. We respecteren elkaar in onze verschillen en verwonderen ons vaak over de overeenkomsten. Een kleine anekdote van vandaag zegt eigenlijk alles. Ik voelde ineens de drang om S te laten weten dat ik aan haar dacht. Ik kreeg een berichtje terug: dit was precies wat ik nodig had…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten