Sinds kort bestaat er een panic button voor e-mails. Stel: Je hebt de verkeerde contactpersoon ingevoerd of je bent nog iets vergeten te typen in een mail naar de juiste contactpersoon. Dan annuleer je die mail toch gewoon even.
Maar stel je eens voor hoe de wereld eruit zou zien als er zo’n panic button voor life zou bestaan. Wat dan? En wanneer zet je die in? Als je iets hebt gedaan of gezegd waarvan je werkelijk, uit de grond van je hart, spijt hebt? Of wanneer de samenleving vindt dat iets not-done is? In hoeverre laat je je dan leiden door je eigen gevoel of dat van het collectief? En in hoeverre laat je je op dit moment leiden door dat collectieve geweten zo lang er geen panic button voor life is?
Zou de world as we know it veranderen in een Sodom en Gomorra? Iedereen die erop los leeft alsof er geen morgen is? Ik gok erop dat veel mensen dat denken. Of zou het ook kansen bieden als je wist dat je een free trial hebt?
Zou het denkbaar zijn dat een Palestijn en een Israeliër op een ochtend elkaar ‘môge’ zouden wensen, in gesprek zouden raken en tot de ontdekking kwamen dat ze een gezamenlijke passie hebben? Of dat een industrieel, just for the fun of it, op een dag besluit dat gekke, waarschijnlijk kansloze, idee voor alternatieve energiewinning eens uit te proberen. Ik vraag het me af...
Zonder al te filosofisch te worden (en pas op: de enige 9,5 op mijn bul was voor sociale en politieke filosofie) denk ik dat daden zonder gevolgen geen daden zijn en dus tot niets zullen leiden. Immers, als je alles kunt uitwissen kun je ook de daden van de ander teniet doen. Iedereen kan zomaar op de knop duwen. En indien je voor de Westerse maatschappij spreekt zou je kunnen hopen dat het geen vrijbuiterij en revolutie wordt. Gewend als we zijn aan een rechtstaat.
BeantwoordenVerwijderenAls ik het idee an sich beschouw dan is het zo gek nog niet. Anarchie is eigenlijk ook de beste staatvorm en daar lijkt dit wel op. Probleem is dat wat de een bedenkt vaak de vrijheid of integriteit van de anders schaadt. En jij komt met twee heel positieve voorbeelden, ik vrees dat een panic button vaak echt zal leiden tot negatieve uitwassen.
Ik ben zelf een optimist, maar beleef dat optimisme toch het liefst in een rechtstaat met verantwoordelijkheid, hoe saai dit ook klinkt. Wat me trouwens wel iets lijkt is om met een aantal mensen een denktank te vormen en een smalle maatschappelijke discussie te voeren en dan dit soort dingen te bespreken, te publiceren en te hopen dat er een gek rondloopt die ze oppikt! Beetje analoog aan Danny's opmerking.
Misschien heb je wel gelijk (een 9,5; kzou het niet durven daar tegenin te gaan) dat een dergelijke life-gadget vooral misbruik over zich afroept. Maar ik vraag het me gewoon af: wat beweegt mensen meer. Hun eigen intuïtie en hun eigen hart? Of dat wat anderen hen opleggen? Of wat men DENKT dat anderen opleggen, omdat dat nu eenmaal NORMAAL is?
BeantwoordenVerwijderenIk denk wel dat ik niet zo gek ver van de waarheid af zit als ik stel dat zo'n panic-button kan leiden tot de positieve voorbeelden die ik aanhaal. Is het niet zo dat de meeste conflicten voortkomen uit wat als NORMAAL verondersteld wordt? Het is NORMAAL dat 2 bevolkingsgroepen elkaar in de haren vliegen. Het is NORMAAL dat een industrieel zich vooral bezig houdt met dat wat direct cash oplevert...zucht.
Btw: opmerking Danny? Help me eens ff.
Tziet er naar uit dat we heel wat clubjes op te richten hebben...
Danny had het over een breeeeede maatschappelijke discussie. Waar je wel een punt hebt is dat de meeste mensen het liefst vreedzaam naast elkaar leven. Toch zit er vaak ook weer diepgewortelde haat ingebakken. Anyway, dit gaan we een keer bespreken in een bruine kroeg met een glas ranja! Daarna richten we die clubjes wel op!
BeantwoordenVerwijderenHoe weet jij van mijn ranja-fetish? Heeft Danny je dat ingefluisterd?
BeantwoordenVerwijderenAnyway: die kroeg of dat bankje moet er maar eens van komen...