vrijdag 14 september 2012
Eerste stappen in onderwijsland
Natuurlijk komen er heel andere studenten op de studierichting SPECO af. Allereerst heel sportief en ten tweede voornamelijk mannelijk. Inmiddels geef ik het vak communicatie aan 3 eerstejaars klassen en 1 tweedejaars klas. Ik heb 5 stagiaires onder mijn hoede en ik coach 1 eerstejaars klas. Mijn collega-docenten zijn ontzettend tof. Veel gezelligheid, iedereen is bereid elkaar te helpen en ook de mindere ervaringen delen we met elkaar.
Maar hoe vind ik het nu om echt full time les te geven? Geweldig! Echt ronduit geweldig! Okee, ik heb af en toe wel eens een les die niet zo lekker loopt en dan baal ik wel. Ik wil iedere keer weer een combinatie bereiken van kennis en entertainment. Het gaat er in mijn beleving toch om dat je studenten inspireert en niet alleen maar informatie erin pompt. Maar het overgrote deel van de lessen gaan als een zonnetje. Veel discussie, veel gebruik maken van 16 jaar aan parate kennis en ook veel lachen. Heerlijk.
Ook mijn coachklas vind ik helemaal het einde. Er zijn nog wel wat studenten die ik uit hun schulp moet trekken, maar dat komt vanzelf met de tijd. De streber in mij hoopt ook ver boven de statistieken uit te komen. Gemiddeld overleeft 50% het eerste jaar. Ik wil natuurlijk minimaal 60% scoren met mijn jongens en meiden.
woensdag 18 juli 2012
Bijgeloof
donderdag 12 juli 2012
Het JA-woord
zaterdag 28 april 2012
Operatie geslaagd
Ik deelde de kamer met twee dames van begin 60. Dame L was opnieuw geholpen aan haar borstprotheses (na amputatie en verwijdering van eierstokken + baarmoeder eerder dit jaar). En bij dame W was de galblaas verwijderd. Al vrij snel kwam L zich voorstellen met de fles van haar drain achter zich aan stuiterend. L hielp W in haar pyjama en vroeg of ze mij ook moest helpen. Ik was nog erg dromerig dus ik bleef wel ff liggen in mijn operatieschortje (wat een ondingen zonder pasvorm zijn dat trouwens). Nadat ik echt wakker was begon het partijtje. Gelukkig was ik ook echt wakker-wakker. Geen in-slaap-sukkel-sessies, maar gewoon rechtop zitten in bed en wel in voor wat gezelligheid. Eerst even de medische aanleiding van ons bezoek uitwisselen. Daarna kwamen de gesprekken in een stroomversnelling. Wat we allemaal met elkaar hebben gedeeld die avond is eigenlijk onvoorstelbaar. Gesprekken over familie, partners, kinderen, kleinkinderen, trauma’s, verlies, het leven, geloof, actualiteiten, mannen, mannelijke lichaamsdelen (nee niet door mij geïnitieerd, maar door L), werk, verdriet, herkomst, you name it. Heel up close and personal. We hebben ontzettend veel gelachen en er waren ook momenten dat we huilden en elkaar troostten. De verpleegsters kwamen regelmatig kijken waar toch al dat geluid vandaan kwam en of ze nog iets voor ons konden betekenen. Zo werd het zoveelste kannetje koffie voor L bezorgd, een rondje peperkoek omdat W lekkere trek had en bestelde ik regelmatig een refill van mijn appelsap. Om half 1 hielden we het voor gezien. W ging slapen maar was erg onrustig waardoor L en ik het grootste deel van de nacht wakker lagen.
Tegen de ochtend heb ik nog een uurtje geslapen en toen ik even na 7 opstond zat L al tevreden aan haar kannetje koffie. Na de controles van de verschillende artsen, een relaxed ontbijtje en een bijzonder hartelijk afscheid met zoenen en knuffels mochten we allemaal naar huis. De eerste dagen heb ik veel geslapen en een beetje bezopen rond geschuifeld. Vanaf zondagavond kwam een hele nare pijn opzetten. Hevige steken die mijn kaken en oogkas in trokken. Op maandag heb ik het ziekenhuis gebeld of ik me zorgen moest maken, ik had namelijk niet eerder zo’n pijn gehad. Maar het kwam erop neer dat ik bij voorgaande operaties geluk heb gehad. Maximale hoeveelheden pijnstillers werkte ik naar binnen, maar de pijn kwam er keihard doorheen. Vandaag is de eerste dag dat ik geen pijnstillers heb genomen. Het neemt dus eindelijk af.
Afgelopen woensdag was het controlemoment en JP was tevreden over de ingreep. Of dit de laatste operatie was zal blijken na de mri die ik over een jaar krijg. Ook al zal ik altijd onder controle moeten blijven. Om een indruk te krijgen van hoe bionisch ik nu ben, hieronder twee plaatjes. Op afbeelding 1 zie je de originele constructie van het middenoor waarbij 1 de hamer is, 2 het aambeeld en 3 de stijgbeugel. Op afbeelding 2 zie je mijn constructie. 1 is de stijgbeugel die nog origineel van mezelf is. 2 is een titanium standaard met onderaan 4 grijpers die vast zitten in mijn stijgbeugel en boven op een soort schotel, eveneens van titanium. 3 is een laagje kraakbeen dat uit mijn oorschelp is gejat. En 4 is het trommelvlies waar de constructie tegenaan zit.
woensdag 11 april 2012
3x is scheepsrecht
woensdag 21 maart 2012
woensdag 7 maart 2012
36 + 364/365
vrijdag 24 februari 2012
Spaghetti aglio e olio met gamba’s en rucola
Nieuwe verslaving voor als je niet het budget hebt om regelmatig bij Mangiare te eten.
Nodig:
- spaghetti
- peper
- zout
- knoflook
- gedroogde chilipeper (in zo’n molen)
- zak rucola
- uit vriesvak: zak rauwe grote garnalen in knoflook, 500 gr
- olijfolie, veel
Kook de spaghetti in ruim water met een flinke snuf zout. Neem tegelijk een grote koekenpan of hapjespan en schenk olijfolie in de pan totdat je een klein laagje over de hele bodem hebt. Knijp 4 grote tenen knoflook uit in de olie en draai flink aan die chilipepermolen (ik draai gemiddeld zo’n 50 keer) boven de olie. Verwarm de olie (op middelhoog vuur) totdat de knoflook lekker ligt te pruttelen. Gooi ongeveer een derde van de zak garnalen in de pan. Als je garnalen ontdooid zijn en flink wat kleur hebben, strooi je er peper en zout over. De spaghetti is ongeveer tegelijk klaar als de garnalen. Giet de spaghetti af, spoel het af en gooi het erbij in de pan met garnalen en pittige knoflookolie. Paar minuutjes omscheppen en dan mag het op het bord. Tot slot strooi je nog een derde van de zak rucola over je pasta en schep je het hele heerlijke zaakje om. Happy nomnomnom.
Rancune
vrijdag 27 januari 2012
Daaaaag tabelletje
We zijn weer onderweg. Het nieuwe seizoen van #widm. Hoe een leuke knul die Art ook is, helaas geen Pieter Jan deze keer. De reacties op het nieuwe seizoen zijn niet zo enthousiast. Er zitten weinig mind tricks in en de opdrachten zijn een beetje laf. Maar hoe dan ook zit ik elke donderdagavond klaar met mijn boekje en pen.
Een doorgewinterde widm-fan vertelde me dat ik al die verdachte streken van kandidaten gewoon door de vingers moest zien en me moest concentreren op het geld. Dus mijn gestructureerde/analytische ik ging direct aan de slag met een tabel waarin ik kan bijhouden welke kandidaat bij welke opdracht geld heeft verspeeld. Daarnaast houd ik natuurlijk de verschillende bevindingen van mede-tweeps bij en lees ik de moldagboeken aandachtig. Tot gisteravond zat ik op 2 hoofdverdachten. Maar toen kwam de eindopdracht...
De groep moest beslissen over of de executie wel of niet doorging. Als er unaniem werd besloten voor niet doorgaan, was er niets aan de hand. Maar ja, met een mol in de groep kun je dat unaniem wel vergeten. Als een meerderheid zou gaan voor ‘niet doorgaan’, dan zou de pot terug gaan naar 0 Euro. Oeps, dat moest worden voorkomen. Dus probeerde de groep om voor ‘wel doorgaan’ te gaan, met een meerderheid, dat leverde de minste schade op voor de pot.
Aan het einde van het liedje kwam de uitslag er natuurlijk op uit dat al het geld weg was. 0,0 Euro in de pot. Hilarisch. Maar wat nu het vervelende is, is dat de mol natuurlijk al lang wist dat deze opdracht eraan zat te komen. Hoeveel geld er ook werd verdiend, het zou toch allemaal in rook opgaan. Dus misschien heeft de mol tot op heden wel heel goed zijn/haar best gedaan. Heel veel geld verdiend en super fanatiek geweest. En zo is die tabel van mij misschien helemaal geen klap meer waard. Het is één grote mindtrick. Mijn hoofd kraakt nog steeds een beetje na van gisteren. Ik zal er wel weer naast zitten. We weten het over een paar weken.