zaterdag 4 april 2009

Peace

Na een bezoekje aan de lokale schoenenzaak, een hele korte stop op het terras met M (een van my girls, zij komt nog aan de beurt) en de boodschappen, besloot ik gisteren eens wat anders te gaan doen. Ja, ik had me voorgenomen ergens een terras langdurig onveilig te gaan maken. Maar dat feest ging niet door.

Afgelopen Sint & Piet heb ik van S een boek van Herman Hesse gekregen en daar was ik nauwelijks in begonnen. Moest er maar eens van komen. Ik liet het boek in mijn tas vallen, haalde het dak van de auto en reed naar een park. Languit op een bankje, schoentjes uit (de nieuwe), heb ik ruim een uur zitten lezen. Daarna besloot ik mijn omgeving eens te observeren.

Mijn bankje stond aan de rand van een grasveld waar ook een kleine waterpartij was. Ik keek naar rechts en daar stond dat vreemde gebouw van de sterrenwacht. Achter mij waren wat kinderen aan het voetballen. Links had ik uitzicht op de Boutenslaan. En voor mij in het gras bevonden zich diverse groepjes mensen. Jongens en mannen in alleen een lange broek, meisjes en vrouwen in hemdjes. Sommige groepen hadden muziek meegenomen. Andere lagen te blowen in het gras. Hier en daar een ouder die een sprintje trok naar hun peuter die iets te enthousiast achter een eend aan liep, op weg naar de waterkant. Jongelui die met een puppie van een later hele grote hond speelden en weer anderen die aan het jongleren waren. Ondertussen slibde de rondweg steeds verder dicht. De auto’s stonden daar maar wat te staan in die lange trage optocht in de warme zon. Terwijl hun bestuurders zich druk maakten over de tijd en zich ergerden aan de verkeerslichten, die volledig de controle waren kwijt geraakt in deze chaos. Recht voor mij leek tijd stil te staan, het was totaal irrelevant geworden. Een jongen stond op, liep naar de waterkant en hengelde een plastic zak uit het water. Dat was zijn persoonlijke koelbox die middag en hij haalde er een volgende fles wijn uit. Deze club mensen was duidelijk niet van plan om mee te doen aan die gekte een paar meter verderop. Daar zat ik dan als voyeur van twee werelden. Meestal maak ik deel uit van die op de Boutenslaan. Maar vanmiddag even niet. Ik genoot van het uitzicht op de hippies van de jaren 0 en liet me overspoelen door een serene rust. Mijn telefoon ging, het was M, of ik nog even tijd en zin had om die avond samen een pizza op te peuzelen bij mij thuis voordat mijn date voor de deur zou staan. Tuurlijk, ik had alle tijd. Of eigenlijk was er geen tijd. Alleen maar zon, vrede en een gelukzalige glimlach. Wat kan een vrije zomerdag in april toch mooi zijn.

2 opmerkingen:

  1. Grappig! Jarenlang heb ik vanuit ongeveer dezelfde positie ongeveer hetzelfde gedacht! Ik vroeg me dan vaak af waarom die blikken wereld zich zo druk maakte als je een paar meter verderop heerlijk kon mijmeren en je hartslag kon laten dalen naar een aangenaam niveau.
    'Gelukkig maar' dacht ik ook, stel je voor dat deze mensen allemaal hier zouden zitten en ik met een paar anderen op de Boutenslaan zou staan. 'Laat het maar mijn geheim'

    Dus mensen, zo leuk is het niet daar hoor. Gewoon een paar blowende vieze hippies, veel nare beestjes en het ergste: nat gras!

    ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Inderdaad, laten we hopen dat dit haast onzichtbare mini-wondertje tussen al dat staal en glas binnenkort niet wordt overspoeld door de massa. CU op het bankje in nirwana.

    BeantwoordenVerwijderen