Me, myself & I

Deze blog begint steeds meer het karakter van een dagboek te krijgen. Maar ik kan het niet helpen. Ik MOET mijn ervaringen en hersenspinsels kwijt. Dus dan maar hier.

Daarom een bekentenis; ik ben af en toe een beetje vreemd. Ja, my girls zeggen nu “Hèhè, so what else is new?”. Waarom ben ik vreemd? Nou ik ben enorm gesteld op mijn vrijheid, en dan echt enorrrm! Ik moet elk moment kunnen gaan en staan waar ik dat wil. Zo gauw ik het gevoel krijg dat iets me benauwd of iets me beperkt, word ik narrig (=understatement, maar dat weten de meeste mensen wel).

Dat is al zo vanaf mijn vroege jeugd. Ik zonder me graag af. Niet omdat ik mensenschuw ben. Ik heb gewoon veel ruimte en tijd nodig voor mezelf en alles wat zich in mijn hoofd afspeelt. Daarnaast trek ik graag mijn eigen plan. Als klein meisje was ik graag alleen met mijn radio. Lekker luisteren en me mee laten nemen door de muziek. Later waren dat mijn single-tjes. Op school trok ik me niet zo gek veel aan van klasgenootjes en later tijdens de studie was dat net zo. Ik prijs me dan ook gelukkig met mijn eigen kantoor bij VIS. Collega’s zijn welkom hoor. Maar als ze er niet zijn, heb ik heerlijk de rust om alleen te zijn met mijn eigen zooi, mijn eigen muziek, mijn eigen gevloek als de computer niet doet wat ik wil. Sterker nog, soms zet ik zelfs een headset op om echt even helemaal in mijn eigen wereld te zijn. Thuis hetzelfde liedje. Ik heb een groot huis en die 500 m3 heb ik ook echt nodig voor me myself and I. Zo, dat moest ik even kwijt...