maandag 31 augustus 2009

Nuenens finest


Deze ontdekking is inmiddels een kleine 8,5 jaar oud. D en ik hadden net ons huis gekocht en maakten ons klaar voor de verbouwing. Tijdens al dat gependel tussen de Jeroen Boschlaan en Nuenen zocht D iedere keer weer een nieuwe route. Zo was er de versie van de Tongelresestraat – Wolvendijk – Wettenseind. Op het Wettenseind tref je zo’n ouderwets driehoekje met enkele verbouwde zeer luxe boerderijen. En temidden van dat alles een klein stukje afgezet grasveld waar geitjes op wonen. Dat werd de geitjes-route (leuk in combinatie met de Wolvendijk).

Een andere favoriet was de versie langs het dierenasiel in Eindhoven, door de landerijen

(Collseweg) en over het Eeneind. Het Eeneind is een gek stukje Nuenen. Het ligt net buiten het dorpsgebeuren. Is half industrieterrein, half woonwijk. Dwars door deze wijk loopt het spoor. Niet echt een bijzonder aantrekkelijke omgeving. Behalve één straat, de Stationsweg. Okee, ik weet niet waarom het zo heet, er is geen station, maar goed dat geheel ter zijde. Aan de stationsweg liggen twee huizen. En aan het eind van die straat weer een gek driehoekje met in het midden een kapelletje onder gigantische kastanjebomen. Beide huizen aan de Stationsweg in Nuenen zijn erg bijzonder, maar dit huis is denk ik wel het mooiste huis dat ik ooit heb gezien. Zeker in combinatie met de bijna spookachtige, of sprookjesachtige, tuin die eromheen ligt. Lange tijd is de asiel-route afgesloten geweest door nieuwbouw en wegopbrekingen in Tongelre. Maar sinds twee weken rijd ik ‘m weer iedere dag en kom ik ook iedere dag dit huis tegen. Vond dat jullie ‘m ook moesten zien...

zondag 30 augustus 2009

Een zondag zoals een zondag moet zijn

Wat voel je je een rijk en gelukkig mens als je dag zo verloopt. Het recept: Opstaan en enkele leuke mails in je mailbox vinden. Sportkleding aantrekken en naar de sportschool. Een geweldige work-out van 65 minuten hebben en met energie voor 10 naar huis. Heeeeeeeeel lang douchen en daarna gewoon in je onderbroek blijven rondlopen. Fantastische sex. F1-race in Spa die resulteert in Ferrari op de hoogste trede van het podium. Luieren onder de zonnebank. Af en toe de wasmachine aanzetten. Een paar afleveringetjes TB consumeren. Beetje bellen, mailen, twitteren en bloggen. Aaaahh, deze dag kan niet lang genoeg duren.

zaterdag 29 augustus 2009

vrijdag 28 augustus 2009

Bange uurtjes

Hoe verslaafd ben jij aan online zijn? Ik ben er inmiddels keihard mee geconfronteerd. Sinds gisterenavond 23.00 uur en een beetje heb ik thuis geen mail of internet meer. Ik dacht, mwoah storing, is ’s-ochtends wel opgelost. Niet dus.

Inmiddels al aan de lijn gehangen met mijn provider, maar die zegt dat het probleem bij mij ligt. Zal eens een keer niet het geval zijn. Gebeld met onze Apple-wizard en die heeft me wat tips gegeven. Zo na de lunch ga ik thuis verder werken. Offline that is. En kijken of ik weer in contact kan komen met de wereld. Stel je voor dat het niet lukt. Meerdere dagen niet bloggen, mailen of twitteren... *voelt zich een beetje misselijk nu*. Stuur me al je mentale online-activerende energie en help me hopen dat vanmiddag de wereld weer mooi is.

Bad Things

Ja ik ben hooked. Zo erg zelfs dat ik de hele dag luister naar de muzikale invulling van de serie. Hier de leader song van season 1.

woensdag 26 augustus 2009

Alexander


Met stip binnen in de hitparade van mannen. Alexander Skarsgard aka Eric Northman uit de serie True Blood. De ultieme bad guy. Maar daaaaaaamn fine! Ja hij is blond, maar voor zo'n exemplaar maak ik graag een uitzondering.

Ik heb vanavond al de tip gekregen 'houd ramen en deuren gesloten'. Guess that's too late, aangezien we elkaar al volgen op Twitter ;)...

dinsdag 25 augustus 2009

True Blood

De partner van mijn vriendin J heeft een verslaving en dat is series downloaden en volgen. Heel soms slaat die vrijwillige overdosis aan afleveringen over op mijn vriendin J. Dat is inmiddels het geval met True Blood (van de HBO-hand). Ze kan er niet over ophouden. En ik moet zeggen dat de interesse bij mij meer dan alive is. Het gaat over een gemeenschap waarin twee bevolkingsgroepen naast elkaar leven; mensen en vampieren. Dat is mogelijk door een synthetisch bloed-drankje dat de happertjes een beetje in toom moet houden. Gaat natuurlijk wel eens mis ;). Strijd, good guys, bad guys, liefde en sex zijn vaste onderdelen van de verhaallijn. Seizoen 2 loopt op dit moment in de VS. Maar ik kan nog nergens ontdekken of deze serie naar Nederland komt. Het zal toch niet zo zijn dat dit (rode) pareltje aan ons voorbij gaat hè?

zondag 23 augustus 2009

Rubinho

Vandaag was het eindelijk weer Rubinho’s dag. Lang heb ik getwijfeld om weg te lopen voor mijn tv. Allereerst is Valencia wat mij betreft een van de saaiste circuits, maar bovenal zat Louis op kop. En hij leek niet van plan die eerste stek af te geven. Op het moment dat Louis voor de tweede keer de pitstraat in duikt schreeuwt Jock Clear naar Rubens over de board radio “Com’on Rubens, this is it, give me 5 qualifying laps!”. Rubens zet zijn tanden in het stuur en perst enkele fabuleuze rondes uit de Brawn. In de pitstraat gaat het helemaal mis. McLaren heeft de zaken niet op orde. Verkeerde banden, nieuwe pakken, uit de warmers halen en Louis staat al met al 5 seconden te lang stil. Zie ik daar een kans?? Na een vlekkeloze pitstop van Rubens zelf is het 19 ronden nagelbijten.

Een zucht van verlichting wanneer Rubens als eerste over de finish komt. Nu maar wachten op het moment van de board radio. Waarom is dat zo speciaal? Sowieso hoor je dan de eerste reactie van het team en van de rijder, maar bij Rubens kun je rekenen op een bak emotie.

In 2000 was ik op Hockenheim. Een regenrace met verschrikkelijk veel schade en ellende. Michael Schumacher was een van de eerste die uitviel, wat zat ik te balen daar in de regen op die tribune. Recht voor mijn neus stond een groot tv-scherm waarop na de race de podiumceremonie te zien was. Rubens won die race en stond in de stromende regen tijdens zijn volkslied te huilen als een klein kind. Dat vergeet ik nooit meer.

Terug naar de board radio. Ross Brawn neemt de honeurs waar. Dikke complimenten en hij voegt eraan toe “just like in the old days”. Dan het geluid van Rubinho. Niets van te verstaan, de man zit luid jankend en snikkend in de auto. Een brok in mijn keel.

Rubens komt terug in parq fermé en wordt opgewacht door een menigte die veel groter is dan zijn eigen team. Ook het Ferrari-team verwelkomt hem. Wat is dat prachtig. Voor de mensen die F1 niet volgen: Rubens is jarenlang in dienst geweest van Ferrari en heeft letterlijk in dienst moeten rijden van Schumi. Hij heeft zelfs opzettelijk races moeten verliezen ten gunste van de stand in het kampioenschap. Dat waren zware tijden voor hem. En om nu te zien hoe het team van Ferrari hem dit eerbetoon geeft, ontroert me dat diep.

Rubens stapt uit en slaat een paar keer bovenop zijn helm waar een boodschap aan Massa op staat. Na een kus op de camera staat hij op de hoogste trede van het podium met zijn pak open en zijn rechterhand op zijn borst tijdens het volkslied. Wat een machtig mooie kerel ben je toch. De oudste coureur van het veld, maar zo eager to win, zo begaan met de sport en het welzijn van alle mensen die daarin rondlopen, zo heerlijk open in al je emoties en zo ontzettend mens.

zaterdag 22 augustus 2009

Telefoon!

U weet wel zo’n ding om mee te bellen. Tenminste daar was ie in eerste instantie voor bedoeld. Hoe veelzijdig zo’n devise tegenwoordig ook is, je kunt er nog steeds door praten. Zakelijke gesprekken, gezellige gesprekken, het ding werkt in alle gevallen. Maar daar gaat het hier niet over. Nee, tis weer tijd voor een onderzoekje (en reageren mag onder pseudoniem hoor). Wie heeft de telefoon wel eens ingezet voor het stoutere werk. Een booty call. Of zelfs telefoonsex?

Gitaarmuziek

Ik mag genieten van veel soorten muziek. Singer-songwriters als Michael Penn en Jeff Buckley, moddervette beats van Laidback Luke, sub-zero tunes van Moloko, poppy geluiden van Madonna en J-Lo. Maar ook rock. En dat brengt me op de vraag wie ik het best vind op de gitaar. Ik sla vast een groot aantal virtuozen over, maar ik beperk me even tot enkele grote namen.

Allereerst Brian May. Briljant gitarist, dat is waar. Maar ik mis het menselijke in zijn gitaarspel. Het is te klassiek naar mijn smaak. Keurig gespeeld dat wel.

The Edge heeft een heerlijke sound. Het is iedere keer weer een genot om de explosie op Silver and Gold over je heen te laten komen. En het gitaarwerk op Bullet the blue sky is ronduit creepy. Maar meestal mis ik emotie in zijn spel.

De solo op Tango in the night van Fleetwood Mac is net een muzikale reconstructie van een orgasme, maar het mist net de scherpe kantjes.

De gitarist die bovenaan mijn lijstje staat, en al heel lang, is Slash. Die combineert een geweldige sound met meesterlijk spel en alle haken en bramen die je maar wilt horen. Ik hoorde vanmiddag November rain op de radio. Eigenlijk is het een heel kazig nummer. Maar bij die solo was ik blij dat ik in een parkeervak stond en me mee kon laten varen op iedere heerlijke lange uithaal. Zo hoort het.

Liane heeft nieuwe schoenen... again

Vanochtend moest ik voor mijn halfjaarlijkse controle naar de opticien. Ik was wat vroeg dus besloot ik mijn Douglas-boodschappen maar van tevoren te doen. Vlak voor de Douglas zit een schoenenzaak, mijn oog viel op een rek en ik draaide één deur te vroeg linksaf. Birkenstocks waren in de aanbieding en ik besloot dat ik die lijpe slippers maar eens moest passen. Zo gezegd, zo gedaan. “Zit heerlijk, doe mij die zilveren maar.” Ik kijk nog wat rond en zie de nieuwe collectie van St. Oliver. Ik klets nog wat met de dame van de winkel. “Wat zijn die leuk hè?”, zeg ik. “Als je die leuk vindt, vind je deze helemaal schitterend.” En ze tovert de meest über-geile schoen uit het rek. Ik wuif haar weg met “Inderdaad, maar ik kan helemaal niet lopen op zo’n hoge hakken en trouwens... nu al wintercollectie, nah...”. ***knaag knaag*** “Is dat mijn maat? Geef ‘ns hier”. Zij: “Je loopt er anders erg makkelijk op”. We weten allemaal hoe dit verhaaltje afloopt. Twee paar schoenen erbij, waarvan één met een hak van bijna 8,5 centimeter (!), en te laat bij de opticien. Maar wat zijn ze gaaaaaaaaaaf!!

donderdag 20 augustus 2009

In your local theater NOW

Ik ben dol op extreem weer. Als ik thuis ben, that is. Twintig centimeter sneeuw in de kerstvakantie. Hagel op het dak als ik in bed lig. Heerlijk. Ik zie het als een show, een cadeautje.

Vandaag was het in Valkenswaard 36 graden buiten en om half 4 tegen de 35 graden binnenin mijn kantoor. Ondanks monstervoorraden cola en pinda’s om mezelf op de been te houden, zag ik sterretjes. Om 4 uur vond ik het welletjes en stapte ik in de auto. Eindhoven bleek nog heter, 37...

Vanavond heb ik gewacht op het volgende toneelstukje van moeder natuur. Het werd steeds donkerder en overal knipperden lampjes in het kolkende wolkendek. Schitterend! De gordijnen omhoog, raam wagenwijd open, voetjes op de vensterbank, cigaretje en een drankje erbij. Showtime! Een half uur later kon ik mezelf niet meer bedwingen. Bij iedere flits kleurde de hemel lila en tussendoor was de lucht knaloranje. Zo goed en kwaad als het ging heb ik het geprobeerd vast te leggen.

Zoekplaatje 7

Frans Nabauer

Tijdens een inkakmoment in een 4,5 uur durende meeting wees een klant me op dit typetje van Jeroen van Koningsbrugge, Frans Nabauer. Sindsdien heeft iedereen op VIS HQ al gejankt van het lachen. Goud!

dinsdag 18 augustus 2009

Justin

Why him? Hij is nog maar zo’n broekie. Ja dat kan wel zijn. Maar hij heeft de moves, maakt leuke muziek en is steamin’ hot. Sexy’s back!

Oh ja, hij is ook een enthousiaste twitteraar, check it out: http://twitter.com/jtimberlake

Wansmaak Woensdag

Na een prive-afspraak vanochtend landde ik rond kwart over 10 op de zaak. Even snel mails scannen en de meeste direct weggooien. Snel snel overleg met G en proeven de deur uit werken. Om 11.00 arriveerde mijn afspraak, precies op tijd. De meeting stond tot 12.30 gepland. Dan kon ik daarna snel verder aan de projecten die liggen te branden op mijn bureau. Ik had me voorgenomen om na die meeting eens serieus meters te maken, tot ik naar Pim moest (u weet wel, die van de gigantisch grote groene ogen, open blouse met heerlijke borstpartij en een schitterende rij stralende tanden). Dat liep iets anders. De meeting duurde geen 1,5 uur, maar 4,5 uur. Vijf kwartier na de afgesproken tijd arriveerde ik bij Pim en al dat werk ligt nog steeds op mijn bureau.

Morgen wordt het 30 graden en op mijn kantoor dus close to 30. Terwijl ieder normaal mens op een terras hangt of aan het water ligt, zit ik op mijn kantoor en werk me uit de naad om die achterstand weer in te halen. Maar dat geeft niet, bij dit soort temperaturen voel ik me prettig, als ik me er tenminste op kan kleden. En het toeval wil dat er geen afspraken gepland staan. Dus geheel in lijn met de weekindeling van radio 3, gaan we morgen maar eens in wansmaak-woensdag-uitdossing naar het werk. Nu maar hopen dat er even voor één dag geen klanten bellen om me uit mijn tempo te halen.

maandag 17 augustus 2009

Waarschuwing!

Mensen, kijk toch uit, kijk toch uit! Zit ik hier amper twee weken geleden nog te verkondigen dat er meer gezoend moet worden in de wereld. Dat zoenen gezond is om allerlei redenen. Dat het een kunstvorm is. Wat ik daarbij achterwege heb gelaten is dat het levensgevaarlijk kan zijn. Mijn excuses voor die incomplete oproep van toen. Maar ik was zelf ook vergeten hoe link zoenen kan zijn. Mits het goed gebeurd, kan het je hele systeem overhoop halen. Je krijgt een hoek van rechts (of links, maakt dan ook niet meer uit) en slaat compleet op tilt. De lamp gaat hoe dan ook uit. Ratio is vertrokken, gone, pleite. Met een beetje pech veroorzaakt zo’n fantastische zoen zoveel emoties dat je er letterlijk ziek van wordt. Nee ik overdrijf niet beste mensen. Ik kan het weten, hier spreekt een ervaringsdeskundige...

zondag 16 augustus 2009

Shhhht


Na een intens, emotioneel, sexy en tumultueus verloop van het weekend belandde ik vanmiddag om een uur of 4 in de douche. En na mijn ontbijt slofte ik om half 5 naar het grasveld voor mijn huis met een boek. Een kort hoofdstukje verder besloot ik om gewoon te gaan liggen. Niets anders, ogen dicht, plat op de grond, boek aan de kant. Veel mensen zijn op vakantie dus er waren ook geen spelende kinderen. Af en toe een auto die zacht voorbij zoefde en wat vogelgeluiden. Ik dreef langzaam weg op die rust en zweefde tussen wakker en slaap. Toen ik na een uur overeind kwam realiseerde ik me dat deze heerlijke temperatuur van om en nabij de 25 graden waarschijnlijk ook geldt in Calpe over 4 weken. Een tijdje heb ik voor me uit zitten staren en gefantaseerd over waar ik M allemaal mee naartoe ga nemen. Sowieso naar de sfeervolle dorpskern. Smalle straatjes, muurschilderingen, kunstenaars op straat en enkele goede restaurants. Ook een tripje naar Altea is eigenlijk een must-see. Eten op het plein bij de kerk met dat blauwe dak. Ik hoop dat Café des Artistes nog bestaat. Zucht... ik ben gelukkig.

Sleur

Als vrijgezel heb je voordelen en nadelen. De voordelen mogen duidelijk zijn. Maximale vrijheid is daar één van. Het overgrote nadeel is dat er niemand is als je ‘m nodig hebt. Ja natuurlijk zijn er vriendinnen en vrienden. Maar de behoefte aan een aai over je bol komt op de meest rare momenten. Maar ik vraag me af of mensen in een relatie die liefde en aandacht ook wel krijgen als ze dat nodig hebben. Ik hoor steeds vaker het s-woord vallen. Sleur. Om me heen, van mensen die ik ken. Via via over mensen die ik niet ken. Sleur wordt dan meestal in één zin genoemd, samen met de woorden kinderen, moe, geen tijd, geen aandacht, irritatie, geen gesprekken, geen sex, geen spontaniteit, werk. Zoveel mensen zijn diep in hun hart ongelukkig.

Luister, bij mij was het in mijn laatste relatie geen haar beter op het eind. Ik draaide op routine en alles wat afweek daarvan werd vermeden. Maar is het dan zo dat iedere relatie ooit zal eindigen in een sleur? Is dat onvermijdelijk? Of is er een medicijn? Als dat zo is, hoop ik dat iemand dat zo snel mogelijk wereldkundig maakt om nog meer leed te voorkomen.

donderdag 13 augustus 2009

Looks can be deceiving

Ik heb een collega (wiens naam ik niet zal noemen) die werkelijk da bomb is op haar vakgebied. Ik ben nog nooit een betere tegen gekomen. Ik kende haar al een tijdje. Vroeger, bij een voormalige werkgever, heb ik al met haar gewerkt. Daar was ze ook al steengoed. Maar toen kende ik haar nog niet zo goed, als persoon dan.

De afgelopen twee jaar heb ik de persoon achter de klasse-collega leren kennen. En wat een trouvaille. Zo correct en professioneel als ze is in haar werk, zo pure evil is ze in alle andere situaties. Ze draait iedereen moeiteloos om haar vinger en geniet er met volle teugen van om iemand in de zeik te nemen. Enkele anekdotes...

- In haar eerste week bij VIS joeg ze een andere collega al de stuipen op het lijf door met een stalen smoel een verhaal op te hangen over Mini Coopers van een bepaald bouwjaar. Die zouden een niet-oplosbaar probleem hebben in het stuurhuis. Ik heb nog nooit een andere collega zo wit weg zien trekken.

- Een aantal maanden geleden sneed een collega een gigantische jaap in zijn hand met de kaasschaaf. De collega die onze dedicated EHBO’er is, liep snel mee naar de verbanddoos om de wond te verzorgen. De collega waar het hier over gaat vloog er ook achteraan. Niet om te helpen, dat was wel duidelijk. Cooooooool, gaaaaaf ging het over de gang.

- Niet alleen collega’s zijn de klos. Nee, deze dame maakt geen onderscheid. Waren we vorige week nog getrakteerd op ijsjes (overigens het thema van onze advertentie die verschijnt in VMC magazine), vandaag liep ze triomfantelijk met een verse, door een klant uit Limburg meegebrachte, appelkruimelvlaai over de gang. Niemand snapt hoe ze het doet. Maar het allermooiste is nog dat die klant denkt dat hij uit eigen beweging deze attentie meeneemt. Whahahahahahaha, respect!! Ik ben trots om met haar te mogen werken! Iedere dag is een feestje.

De tussenstand

Na 5 zoekplaatjes is het tijd voor een tussenstand.
M. heeft 1 punt
DUB heeft 2 punten
mol heeft 2 punten
F heeft 1 punt
Harrie heeft 0 punten
Er kan nog van alles gebeuren, dus schouders eronder allemaal, jullie kunnen het! De nieuwe opdracht staat alweer klaar en jullie hebben tot donderdag 17.00 uur de tijd om de goede oplossing te vinden. Veel succes!

Zoekplaatje 6

woensdag 12 augustus 2009

Kijkt u mee?

In ieder van ons schuilt tot op zekere hoogte een voyeur. Of het nu gaat om een geheime vergadering waarin de nieuwste ontwikkelingen worden besproken. Of door een spleetje van het gordijn kijken als de buren een hete nacht beleven. Of de fantasieën en belevenissen van een ander aanhoren. Stiekem smullen we ervan, maar waarom? Waarom is het toch zo spannend om verhalen te horen/zien die zich in besloten kring afspelen? Omdat we het niet mogen weten? Of omdat we niet zijn uitgenodigd? Of omdat we in het dagelijks leven ons stinkende best doen om vooral geciviliseerd te zijn, terwijl het beest nog sluimert?

A blast from the past

Al op jonge leeftijd had ik in een duidelijke smaak als het op mannen aankomt. Deze verzameling bijvoorbeeld. Als ze op tv waren, zat ik gehypnotiseerd naar de buis te staren. Wat hebben deze mannen gemeen? They didn’t age well. Maar toen... toen waren ze HOT!

maandag 10 augustus 2009

Doe-het-zelf? Dacht het niet!

Ik vind dat ik een heerlijk huis heb. 500 m3 helemaal alleen voor mezelf (en Sambal dan). Het is ook redelijk naar mijn smaak allemaal. Iedere kamer is anders. De woonkamer is een bowlingbaan. Ja, enkele meubels verdienen wel een onderhoudsbeurt maar het is voorlopig prima. Kleuren op de muur zijn wit, lichtgroen (zie je bijna niet), olijfgroen en auberginepaars. Het toilet beneden is een teringbende aan Delfts blauw en allerlei oude troepjes. De badkamer is overwegend antraciet. Mijn study is paars, oranje en bruin. Maar de twee andere kamers op de eerst verdieping hebben nog geen signatuur. Nu is een van die kamers een klein smal kamertje wat ooit M’s slaapkamer was. Moet ik nog ooit een redelijke logeerkamer van maken, maar dat heeft geen haast. Mijn slaapkamer, dat ben ik nu echt beu, wordt tijd dat daar iets gebeurt.
De kamer is huge. Zo’n 6 bij 5 meter. Op zich nog niets aan de hand. Maar het plafond rijkt tot in de nok van het huis. Dat maakt het nogal een karwei om iets voor elkaar te krijgen. Ik wil de muren eens flink laten knallen. Nee geen rood, ik haat rood. Op dit moment denk ik aan platina voor op de muren. Of in ieder geval één muur. Wat de andere muren dan voor kleur krijgen, moet ik nog even bekijken. Mijn bed is ook aan vervanging toe. Dat ding is inmiddels ruim 10 jaar oud. Daarnaast wil ik wel eens zo’n king size ding. Ruimte zat. Qua sfeer wil ik iets dat zowel warm is als fris. Beetje strak, beetje Oosters, beetje hout, beetje van alles. Maar vooral heel sfeervol.
Hophop naar de Praxis Liaan, zou je zeggen. Nou nee. Om die muren te verven heb je A een steiger nodig, B heb ik hoogtevrees, C ben ik onhandig en D heb ik een hekel aan klussen. Ik ben van het bedenken en resultaat beoordelen. Ik denk dat ik binnenkort maar eens wat inspiratie ga opdoen om het plaatje compleet te krijgen. En dan een schilder zoeken die dat klusje voor me opknapt.

zondag 9 augustus 2009

Afreageren doe je zeau

You don't want none of that

Er zijn veel soorten allergieën. Sommige mensen hebben last van hooikoorts. In het voorjaar vormen 3 collega’s van me een waar muzikaal trio met hun niesconcerten. Andere mensen hebben last van lactose-intolerantie, ook lastig.

Ik zelf ben allergisch voor bepaalde trekjes in mensen. En als die eigenschap te vaak boven komt drijven, zelfs voor die mensen in z’n geheel. Welk trekje is dat dan? Achterbaksheid, matennaaierij, noem het hoe je het noemen wilt. Maar ik reageer er heel primair op. Sterker nog, als ik het opmerk (gericht naar mezelf of naar anderen), dan haalt dat het slechtste in me naar boven. You don’t want none of that.

Vroeger kwam ik het wat vaker tegen dan tegenwoordig. Vooral in zakelijke kwesties. Ik was een jong broekie toen ik in dit vak begon en dan moet je nog leren dat je soms in je rug wordt aangevallen. Tegenwoordig ben ik er beter tegen bestand, tenminste, ik mep terug. En hoe!

Een paar jaar geleden kreeg ik een mail van een klant die zijn ongenoegen uitsprak over bepaalde kosten die ik in rekening had gebracht. En dat ik daar nooit eerder over had gesproken, hij nooit akkoord had gegeven etc etc etc. Die mail had ie voor het gemak maar ge-cc’d aan zijn baas en aan de baas van de baas. Zijn mail was volledig onterecht. En nadat de grootste agressie was gezakt, heb ik hem een keurige en professionele mail terug gestuurd met een verklaring voor de kosten, rijkelijk geïllustreerd met alle correspondentie die we daar al over hadden gehad, zijn reacties en akkoorden, de hele shit. Oh ja, en uiteraard heb ik diezelfde mensen laten meegenieten die ook waren ingekopieerd in de mail naar mij toe. Later heeft hij me gezegd dat hij die actie een beetje onnodig vond. Ik heb hem verteld dat die actie heel erg nodig was en dat ik niet gediend ben van dat soort geintjes. Issue resolved en hij is nog steeds klant. So don’t mess with me or my people...

vrijdag 7 augustus 2009

Love is all

Vandaag was een bijzondere dag. Nog nooit heb ik zoveel lieve woorden op een dag gezien en gehoord. Het is lang geleden dat ik me zo geliefd heb gevoeld. Zelden heb ik iemand zo straight from the heart horen spreken. Ik ben diep diep ontroerd. En de emotie kicks inmiddels aardig in. Ik snik nog even verder.

donderdag 6 augustus 2009

Zoekplaatje 5

Paolo

Het voetbalseizoen is weer aangebroken en dat brengt me op deze man. Helaas is hij niet meer op het veld te bewonderen. Als er al een reden was voor
veel vrouwen om Italiaans voetbal of CL te kijken, dan was hij het. De voormalig linksback van AC Milan, Paolo Maldini. Fantastisch lichaam, topfit, gratie, ogen om in te verzuipen... en o ja, zou het bijna vergeten, hele hele goede voetballer.

woensdag 5 augustus 2009

Don't talk, just kiss

Zoenen is gezond. Bepaalde hormonen krijgen een boost (die je happy maken) en anderen worden geremd (stress-hormonen). Daarnaast schijnt zoenen te helpen tegen hooikoorts en gaatjes in je tanden en mensen die veel zoenen leven langer. Er moet dus meer gezoend worden.

Ik ben een groot liefhebber van de zoen. Mits het goed gebeurd. Zoenen is een kunstvorm. En iedereen heeft zijn eigen stijl. Goed zoenen is dus erg afhankelijk van smaak. Persoonlijk ben ik erg fan van zoeners die doorhebben dat de lippen een cruciale rol spelen. Daarmee creëer je de mooiste zoenen.

Maar zoenen doe je niet zomaar. Daar moet je wel gevoel inleggen. Een vuurwerk-zoen kan in mijn mening alleen ontstaan als je ook gevoelens hebt voor de ander. Zoenen om te zoenen met iemand die je niets doet, kan niks worden. Dan blijft het bij ‘speeksel uitwisselen’. Ik weet niet of meer mensen dit gevoel kennen, maar ik kan echt smachten naar een zoen. Als het er dan niet van komt, blijf ik de hele dag met zo’n zoemend gevoel zitten. Kan dan ook niet van mijn lippen afblijven. Bijten, zuigen, wrijven, niks helpt. Heel irritant.

Mijn punt; de zoen wordt wel eens ondergewaardeerd. Vandaar speciale aandacht voor dit mooie fenomeen. Dus mensen, zoen meer! Het is niet alleen geil en spannend, het is nog gezond ook.

zondag 2 augustus 2009

Funniest videos 2

Nog zo een. Reservoir Dogs. Mr Blonde gaat los, schitterend!

Funniest videos 1

Mijn gevoel voor humor is 'bijzonder' te noemen. Jaren terug zag ik Domino, een fantastische verre-van-standaard roadmovie. Deze scene heeft me bijna van het leven beroofd door een niet te stoppen slappe lach. Enjoy!

Een verhandeling over liefde en haat

Meteen met de deur in huis vallend, dit is mijn stelling: liefde en haat zijn NIET twee uitersten op een schaal. Ze zitten allebei aan hetzelfde uiteinde van het draadje. Helemaal aan de andere kant staat onverschilligheid, of ongevoeligheid. Goh, Liane heb je dat helemaal zelf bedacht? Nee, dat niet. Een bevriende zakenrelatie heeft me dat ooit gezegd. Maar ik geloof er heilig in.

Liefde en haat zijn tweelingbroertjes, ze horen bij elkaar. Zoals yin en yang, dag en nacht. Alleen de mensen die je liefhebt kunnen je kwetsen. En alleen diegene die je pijn kan doen, kan je ook troosten. De switch van de een naar de ander is ook zo gemaakt, sneller dan van liefde naar ongevoeligheid. Een aantal voorbeelden ter illustratie.

Ik was jarenlang bevriend met een dame, maar gedurende een periode van enkele maanden begon het te wringen tussen ons. Ik zat in die tijd niet lekker in mijn vel door relationele problemen en zat klem, muurvast eigenlijk. Daarnaast kan ik nogal heftig uit de hoek komen. Zij stoorde zich aan mijn norse stemming en voelde zich niet ‘mans’ genoeg om mij aan te spreken op bepaalde zaken. Na een half jaar was het contact volledig verdwenen. Zij had echter nog wel contact met mijn partner en andere mensen om mij heen. Dat voelde verschrikkelijk aan. Elke keer als zij ter sprake kwam uitte ik me met de nodige agressieve gevoelens. Ik had een hekel aan dat contact die anderen met haar hadden, ik had er een hekel aan als zij ter sprake kwam en ik had een hekel aan haar. Later realiseerde ik me dat het geen kwestie was van ‘een hekel hebben aan’, maar pure pijn. Ik miste haar. En hoe! Liefdesverdriet is misschien wel een woord dat op zijn plaats was. Inmiddels zijn we weer terug bij elkaar. We hadden na jaren van stilte afgesproken om eens met elkaar te praten. Zenuwachtig dat ik was, onvoorstelbaar. Al snel voelde het contact als vanouds, maar dan aangevuld met de ervaring van de nodige levensjaren. Ik geniet van het contact met haar en als ze er niet is, mis ik haar. Ik heb haar lief. En nu ik weet dat ze ergens tussen vakantiebestemming en thuis zweeft, doordat de auto met panne langs de kant staat, doet me dat pijn.

Na 7,5 jaar onder één dak te hebben geleefd met mijn partner, kwam onze relatie ten einde. Not a pretty picture, I can tell you. Gelukkig had ik al snel door dat mijn levensvreugde, zonder hem, er beter van werd. Maar dat wil niet zeggen dat het niet zwaar was dat eerste half jaar. Zeker ook omdat we elkaar dagelijks zagen op de zaak. We ontweken elkaar niet, maar ik zat vol met vragen rondom de toedracht. Ik kan wel stellen dat ik hem in die periode heb gehaat. Niet omdat hij me had verlaten. Nee daar was ik eigenlijk wel blij om. Maar meer om de pijn en frustratie die de laatste jaren hadden gebracht. Tegenwoordig hebben we een ander soort relatie, waar ik het juiste woord nog niet voor heb gevonden. We zijn goede collega’s, werken fantastisch samen. We zijn bezorgd om elkaars welzijn, zowel geestelijk als lichamelijk. Helpen elkaar waar we kunnen. We komen voor elkaar op. We pesten elkaar. We lachen met elkaar. Ik kan me zomaar voorstellen dat we samen een hele leuke avond kunnen hebben in de kroeg. Heb ik hem lief? Misschien wel. Anders dan vroeger, dat is zeker. Maar misschien hoort dit ook wel onder de noemer ‘liefde’.

Dit brengt me bij de vraag “Is liefde het alleenrecht dat tussen twee partners bestaat?” Nee is mijn idee. Ik heb lief en niet zomaar. Liefde wordt door mij doorgaans geschreven met een grote L. Soms teder, soms tough en soms heet. Maar altijd veel.

zaterdag 1 augustus 2009

Big E

Vandaag was Sneakerz in de stad. Met als klapper Erick E. Nog nooit gezien, dus 't moest er maar eens van komen. Toen de set net was begonnen kreeg ik nog een sms van D, dat hij en Sonja niet meer kwamen. En of ik mezelf kon inhouden om niet te gaan kwijlen. Nou inderdaad E is een plaatje. Bij iedere beat die hij aflevert grijnst ie van oor tot oor. Prachtige vent. Naast die killer smile had ie heerlijke muziek bij. Ook een nummer met de sample van Flash (had jij gaaf gevonden D). Over de geluidskwaliteit zullen we het maar niet al te lang hebben. Die was weer ruk. Geluid stond veel te zacht. Op 5 meter van het podium kon je nog met elkaar praten. Vind ik niet kunnen. Daar moet gedanst worden. Het was wel rete-druk en ik heb menig glas wijn, bier en fris over me heen gekregen. Toen E klaar was, brandde mijn voeten in mijn schoenen en verlangde ik naar een heerlijk koud flesje Eristoff. Dus daar geniet ik nu met volle teugen van.