M

In de categorie my girl breng ik een ode aan my girls. Om hun privacy een beetje in acht te nemen noem ik hun namen niet. Waarom deze post? Omdat mijn meiden net zoveel zeggen over mij (misschien zelfs wel meer) als de belevenissen die ik hier aan digitaal papier toevertrouw.

M ken ik al vanaf mijn afstudeerjaar. Zij was een van de weinige studenten die niet meedeed aan de ‘welke smaak lipstick heb jij vandaag op’-club. Dat schept natuurlijk meteen een band. Na de studie zijn we elkaar uit het oog verloren totdat ik op een ochtend met mijn koffie en cigaret in de keuken van Korteweg zat. En wie kwam daar binnen? Juist M, zij was de nieuwe collega-accountdame. Na wat interne verhuizingen belandden we bij elkaar op de kamer (haar kant keurig netjes, mijn kant een grooote teringzooi). Ons hok was de nucleaire dumpplaats voor de nieuwste en heetste roddels. Heb dus ook heul veul lol beleefd. Met M is het ook zo dat je altijd 2 uur later thuiskomt dan dat je van tevoren dacht. Ik kan me nog een voorval herinneren in Mundial op de Dommelstraat. Danny moest draaien en M en ik waren dabei. Op een gegeven moment sloeg de bliksem in bij M en begon ze fanatiek aan een lange kabel te trekken. Je weet wel, à la André van Duin met Bimbam, de klokken van het zuiden. Wat bleek: aan de ene kant van de kabel hing M, …aan de andere kant (2 verdiepingen hoger, open verbinding door de vide) een gigantische Boels straalkanon. Het is allemaal goed gegaan, maar dat is M, en nog wel op niets anders dan cola…

Naast alle hilariteit is M ook een geweldige gesprekspartner. Met serieuze en moeilijke onderwerpen kan ik altijd bij haar terecht. Door de jaren heen hebben we veel met elkaar meegemaakt en besproken. Sores met werk en vooral werkgevers, relatieperikelen, vrouwen-dingen, onzekerheden en zorgen, noem het maar op.

Alleen along the way is onze relatie in slecht weer gekomen waardoor we zelfs twee jaar helemaal geen contact hadden. Ik hield me groot en zei tegen mensen dat het me niets deed. Maar niets was minder waar. Het bleef maar knagen en ik miste haar verschrikkelijk. Sinds 2008 hebben we weer contact. Inmiddels is het weer als vanouds, maar dan beter. We zijn allebei ouder, wijzer en gekker. En sinds ik M weer aan mijn zijde heb, voel ik me een completer en gelukkiger mens.