zaterdag 27 augustus 2011

De eeuwig durende studie

Mijn eerste weken van het ondernemerschap bestaan vooral uit praten, praten en nog eens praten. Praten met interim-intermediairs, praten met bureaus, praten met andere zzp’ers. Zo sprak ik afgelopen week met een persoon die ik nog ken uit mijn studententijd. We gingen in vogelvlucht door de jaren die tussen toen en nu liggen. Er kwamen hoogtepunten en dalen voorbij en we spraken over hoe we de toekomst zagen.
Op een gegeven moment vroeg hij mij “Kun je je nog herinneren dat je achteraf wist ‘toen had ik moeten opstappen’?” Hij bedoelde daarmee of ik nog wist welke momenten en gebeurtenissen in mijn carrière er zijn geweest waarbij ik instinctief wist dat er iets niet lekker zat, dat ik had moeten ingrijpen maar het niet deed, dat ik misschien wel een kans had moeten laten schieten om met opgeheven hoofd uit een niet te winnen strijd te komen. En prompt flitsten ze aan me voorbij. Het waren de momenten dat ik niet voor mezelf was opgekomen, omdat andere belangen groter leken. Of de presentaties voor pitches die niet goed voelden en achteraf ook niet juist waren. Of de momenten dat ik het gevoel had dat ik werd gemanipuleerd, maar er on-the-spot geen weerwoord tegen had.
Ik werd draaierig, misselijk en verliet het pand uiteindelijk met een hoofd dat bijna uit elkaar knapte. En dat gevoel bleef de rest van de dag door mijn lijf jagen. Niet zozeer vanwege de vraag die deze man mij stelde. Maar meer door het antwoord dat in mijn hoofd bonkte. Onlangs heb ik me namelijk weer in zo’n situatie laten manoeuvreren. En daar schrok ik van. Ik heb de stap van het ondernemerschap niet voor niets genomen. Ik wil niet meer naar iemands pijpen dansen. Ik wil keuzes maken in volle overtuiging. Ik wil waardering voor wat ik kan en wat ik doe. Ik wil geïnspireerd worden en niet gevangen. Ik wil positieve energie brengen en ontvangen. Dat is wat ik wil en dat zijn de redenen voor mijn keuze. En toch was daar weer die valkuil. Wederom een wijze les in de eeuwig durende ‘blijf dicht bij jezelf’-studie.

maandag 22 augustus 2011

Volle bak

De nieuwe week is al wel begonnen, toch nog even een update. Afgelopen week was het tamelijk rustig op afspraken-gebied. Deze week is anders. Er staan er 8 gepland, met als toppunt morgen. Dan gaat het back2back van 9 uur in de ochtend tot 4 uur in de middag. Waarschijnlijk ben ik compleet afgedraaid aan het einde van dag. Daarom vandaag maar vroeg mijn bed in. En van tevoren alles klaar leggen. Aangezien het 27 graden wordt, zal een fris shirt welkom zijn halverwege de dag.
Vandaag alweer mijn vijfde artikel geschreven voor PowerPR. Wat werkt dat verslavend zeg. Artikeltje schrijven, posten en af en toe checken of er reacties komen. Mijn eerste twee artikelen zijn al meer dan 10.000 keer gelezen. Dat is toch niet te geloven. Tussen de afspraken door deze week verwacht ik dat ook artikel zes het levenslicht ziet. Ik heb 'm al half in mijn hoofd. Wordt vervolgd.

zondag 21 augustus 2011

Kille wind

Terwijl ik zaterdagmiddag in de zon lag, een boek las en af en toe een Wordfeud-woord legde, voelde ik ‘m al, die wind. Het was dan wel een graad of 25 en ik had mezelf van kop tot teen ingesmeerd met zonnebrandolie, toch was ie er. De wind waarin al een vleugje herfst zit. De herfstwind is heel anders dan de lentewind. In de lente brengt de wind geluiden en geuren mee en zit hij vol verwachting van wat komen gaat. De zomerwind is zwoel, zwaar en zinderend. Maar deze wind die ik zaterdag voelde heeft een kilte en is stil. Die likt koud rond je enkels. De eerste tekenen dat het lichte semester op zijn laatste benen loopt en dat je snel weer een jas aan moet. Op dit soort nazomer-dagen hoor ik dit nummer in mijn hoofd en denk ik terug.

zondag 14 augustus 2011

PowerPR 2

En ook mijn tweede blog voor PowerPR is een feit. Deze keer "Een sterk merk? Simpel!". Lees het hier.

zaterdag 13 augustus 2011

Wordfeud

Yep we hebben weer een nieuw tik. Wordfeud. Scrabble op je telefoon tegen willekeurige spelers of tegen bekenden uit je timeline. Het is zelfs al zo erg dat ik op een tijdstip dat ik eigenlijk in bed zou moeten liggen, met fijn geknepen ogen naar de letters zit te staren omdat ik die Y of Q niet kwijt raak. En als ik wakker word, check ik naast mijn timeline, nu ook mijn lopende Wordfeud-games... Als je een keer een potje met me wilt spelen, ik ben Liane040. Tot speels.

donderdag 11 augustus 2011

PowerPR

Kletsen over mijn vak vond ik al leuk. Bloggen doe ik nu ook een paar jaar. Maar op de een of andere manier vind ik dit blog, wat over mij gaat en vooral over mijn persoonlijke dingen, niet echt het juiste podium om mijn visie of vakgerelateerde artikelen te plaatsen. De vraag ‘Hoe daarmee om te gaan’ had ik al eens genoteerd met de intentie om daar op een later moment over na te denken. Maar gisteren werd die vraag ineens uit de archief-status verheven en kwam daarop ook het antwoord.

Ik was op bezoek bij JW en hij vertelde me over zijn initiatief PowerPR, een blog met allerlei vakgerelateerde stukken van verschillende bloggers. Mijn eerste reactie was ‘Kheb niet zoveel met PR’, maar dat bezwaar werd snel weg gewerkt. Het ging niet per se over PR, maar meer over allerlei communicatie-gerelateerde topics. Oh okee, dat klinkt leuk. Ik beloofde ernaar te kijken en dat deed ik ook. Ik was meteen enthousiast. En zo gebeurde het dat ik me vanochtend aanmeldde als blogger en dat mijn eerste stuk werd gepubliceerd. Inmiddels is mijn eerste blog meer dan 2000 keer bekeken. Holy cow!!! En ik heb al ideeën voor meer stukken. Dus wil je ook vakgerelateerd op de hoogte blijven van mijn ideeën (en natuurlijk van die van andere bloggers), kom dan vooral eens langs bij PowerPR.

dinsdag 9 augustus 2011

Het relatie-mysterie

Ik heb het me vaker afgevraagd; hoe zit dat toch met de rol die anderen in je leven spelen (of andersom)? De laatste weken speelt dat vraagstuk weer enorm. Natuurlijk zijn er mensen die voor even in je leven komen omdat je iets van hen leert of omdat je hen iets moet meegeven. En er zijn ook mensen die een heel leven lang blijven. Dat is op zich niet zo apart, maar waar ik me over verbaas is het grote contrast tussen het ene en het andere moment.

Het is blijkbaar heel goed mogelijk om het ene moment alles met een persoon te delen en te bespreken, maar als de band verbroken is, mis je die persoon niet. Of je kunt de belangrijkste persoon op aarde zijn voor iemand anders, maar een aantal maanden later blijkt die magische band te zijn verdampt in het niets. Je kunt leuk maar relatief oppervlakkig contact hebben met iemand, maar als ze niet bereikbaar zijn vanwege zoiets simpels als vakantie, mis je ze enorm. En van sommige relaties of contacten blijft een residu achter, waardoor er altijd een soort van verbintenis blijft bestaan. Ik heb geen verklaring of antwoord voor het hoe of waarom, het mysterie houdt me alleen bezig.

vrijdag 5 augustus 2011

Terugblik op week 1

Aan het einde van mijn eerste week als ondernemer een terugblik op hoe het was. Maandag startte natuurlijk met het inschrijven, profielen aanpassen, website de lucht in krijgen en heel veel opwinding en gestuiter. Ik kreeg een flinke stapel felicitaties binnen via diverse kanalen. Daardoor voelde de start van Liane Kusters merk & communicatie een beetje als een geboorte.

Dinsdag de start van mijn eerste project, bestellingen plaatsen, mail en telefoon naar verschillende contacten en blijdschap om de geboorte van de zoon van mijn vriendinnetje F.

Woensdag twee afspraken, nog meer mails en telefoontjes en de overwinning op mezelf dat ik het voor elkaar heb gekregen om mijn nieuw bestelde printer aan de praat te krijgen (jaja, wie had dat gedacht).

Donderdag diverse administratieve zaken en ge-eikel omdat mijn website niet goed wordt weergegeven in Internet Explorer (is nog steeds niet opgelost, maar wordt aan gewerkt).
En vandaag rustig het weekend in met een paar laatste mails, telefoontjes en de ontwikkeling van een preso. Best een busy weekje dus. En het bevalt prima.

Ik moet wel enorm wennen aan de factor tijd. Ik moet mezelf echt dwingen om niet in de valkuil te stappen om ’s avonds nog van alles te willen doen. Daarnaast gaan andere dingen me niet snel genoeg. En het lijkt een maand geleden dat ik bepaalde mensen heb gesproken, terwijl dat in werkelijkheid vorige week was. Het zal wel aan de intensiteit van zo’n start liggen. Wordt vervolgd.

maandag 1 augustus 2011

1 augustus 2011

Een terugblik op deze bijzondere dag... De nacht was zoals verwacht, behoorlijk gefragmenteerd. Ik werd wakker met het idee dat ik al op de wekker had gekeken, dat ik had gezien dat het 7 uur was en dat ik trots was op mezelf dat ik toch nog zo goed had geslapen. Maar ja, dat bleek een droom te zijn. Toen ik echt op de wekker keek was het even na 4 uur... Daarna volgde het hele gedoe weer van indommelen, wakker schieten, indommelen, etc.

Nou goed, om 9.15 moest ik me bij de KvK melden. Zoals gewoonlijk was ik te vroeg, maar ik was meteen aan de beurt. De meneer die me hielp was een beetje typisch. Hij liep als een cowboy die net van zijn paard was afgestapt. Hoe dan ook, hij was vriendelijk en liep rustig met me door de ingevulde papieren. Het verbaasde me een beetje dat de formulieren die ik al had ingevuld en uitgeprint daar ter plekke helemaal opnieuw moesten worden ingevoerd in het systeem. Maar ja, een soort van scanner die de data inleest hadden ze nog niet bij de KvK. Toen de meneer mijn bedrijfsnaam ‘Liane Kusters merk & communicatie’ intypte en ik het mee las op het tweede computerscherm, werd ik zo blij als een kind op pakjesavond, echt waar. En toen de meneer me feliciteerde met de woorden “Nu bent u onderneemster” kon ik niet meer ophouden met glimlachen.

Terug naar de auto lopen voelde gek met dat mini-flesje bubbels in mijn hand. Nu zullen de bewoners van het TU/e-terrein wel vaker mensen zien rondlopen met een onuitwisbare smile zodra ze het KvK-gebouw uitlopen, maar toch. Even schoot het door mijn hoofd dat ik mijn blijdschap op dat moment niet met een partner kon delen, maar direct daarna voelde het wel okee. Een soort van kalme, bijna serene, gelukkige rust.

Thuis aangekomen was het de beurt aan de andere formulieren die ik nog moest afmaken, telefoontjes met de bank, allerhande online profielen, wat admi, mijn website en de eerste mailtjes naar mogelijke contacten. Nu aan het einde van de dag open ik het flesje mini-bubbels en ik moet zeggen dat het nog niet eens zo’n slecht spul is. Mijn eerste dag als ondernemer smaakt naar meer.

Liane Kusters merk & communicatie is online

En ook mijn website staat online. Joepie!!

KvK, here I come