donderdag 2 april 2009

Feel the magic

Feel the magic... laat ik beginnen met te verklaren dat ik echt wel weet dat ik nogal intens ben. Als het stormt bij me, dan bereik ik met gemak een categorietje Katrina. Als ik ergens naar verlang, dan moet alles, maar dan ook ALLES wijken voor wat ik wil. Als ik geinspireerd of enthousiast ben, dan reken er maar op dat ik het vuurtje bij jou ook wel aan krijg. En dat zonder padvinderij-skillz. Niet voor iedereen even gemakkelijk. Mijn naaste omgeving kent dit en weet ermee om te gaan. Sterker nog, plukt er ook de vruchten van. Olav werpt ’s-ochtends meestal een blik naar binnen, glimlacht een keer en weet hoe laat het is.

Maar het mooie van dit temperament is, is dat het mij zelfs nog steeds verrast. Het kan me overvallen en iedere keer weer in lichterlaaien zetten. Zo had ik deze week een presentatie voor wat mensen van een groot onderwijsinstituut om hen een beetje wegwijs te maken in de beginselen van branding. Wist op voorhand niet wat ik ervan moest verwachten. Maar gedurende de avond werd ik getroffen door de bevlogenheid en passie die deze mensen hadden voor HUN instituut. Geen achterover-in-hun-stoel-liggende onderwijsmanagers, maar mensen met hart en ziel die overliepen van verlangen om een fantastische uitdaging aan te gaan. Prachtig!! Ik hoop dat ik binnenkort voor ze aan de slag mag.

Gisteravond bevond ik me in een kroeg in Eindhoven en ging het gesprek op een gegeven moment over mijn geliefde Rome. En daar ging ik weer... Geliefd is dan nog zacht uitgedrukt. Als er zoiets bestaat als echt intens verliefd worden op een stad, dan is het mij jaren geleden overkomen. Het gemis is werkelijk bitterzoet. De aantrekkingskracht van deze stad op mij is zoveel sterker dan een blauwe lamp op een mug. Mijn zintuigen zijn weer maximaal alert en ik ruik, hoor, proef, voel bella Roma alsof ik er middenin sta. De geur van de schoongespoten stoepjes in de morgen. Het aroma van de espresso en vooral het luidruchtige publiek dat ’s-ochtends de koffiehuizen bevolkt. De zonsopkomst over het forum terwijl de dauw zich probeert vast te klauwen aan de tempel van Castor en Pollux. Het levensgevaarlijke spel dat je speelt als je de Fori Imperiali probeert over te steken. De vriendelijke, bijna gezellige ambiance van de Santa Maria Maggiore. De patserige overdadige St. Pieter. Saltimbocca.... simpel Romeins gerecht, maar het springt echt in je mond en trakteert je smaakpapillen op een feestje. De Romeinen, ach de Romeinen, wat een volk wat een volk. Kom je in deze miljoenenstad ergens voor een tweede keer op rij eten, dan ben je direct gepromoveerd tot de familia. Wauw! De afzichtelijke Trevi-fontein. De mysterieuze getto. Het machtige Colosseo. En de bijna geheime geschiedenis van Largo di Torre Argentina. Je begrijpt het, ik moet terug, ik MOET! Nu nog een reisgenoot die deze magie met me kan en wil delen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten