The time is now

Today is a good day! De dag begon met een zeer kansrijk gesprek bij een prospect waar ik al ruim een jaar mee bezig ben. Het ziet er zonnig uit. Onderweg naar VIS HQ slibde het verkeer al flink dicht, waardoor ik een andere route moest kiezen. Zo was ik extra lang onderweg. Maar vandaag was het geen straf. Op radio 3 draaide de homo 100 op volle toeren. Andere stations hadden een vergelijkbaar aanbod. Ik kon maar niet kiezen. Hevig zappend slaakte ik een gilletje van vreugde bij ieder liedje dat werd ingestart. Totdat ik stuitte op het basloopje van bijgevoegde nummer. Sub-zero! Van begin tot eind kippenvel, luid meezingend, radio nog harder. Gek van geluk arriveerde ik bij VIS.

Er hing een relaxed sfeertje op de zaak en de vrijdag kabbelde voort. Aan het einde van de dag ging O zichtbaar emotioneel op vakantie. Niet alleen omdat hij er zo aan toe was. Dat komt ook door de periode van het jaar. Volgende week donderdag is het vijf jaar geleden dat we het pand in Valkenswaard betrokken. En in die week daaraan voorafgaand is O tien jaar ouder geworden. Tot op de dag van vandaag roept dat emoties en herinneringen op.

De week zat erop en ik ging mijn geluk beproeven bij de zomeropruiming van de badmode her en der. Ja nu ik op vakantie ga, moet ik ook wat nieuws, zo werkt dat. Nergens lukte het. If all else fails ga je naar Woman’s World. Ik werd begroet door Margot en ze zei dat ik vooral moest roepen als ik wat zag, want ze had achter nog meer maten liggen. Mijn oog viel op een zwarte bikini van Marlies. Het was eigenlijk de enige uit de huidige collectie die ik echt mooi vond. Margot kwam al naar me toe met een lijst die helemaal was volgekrabbeld. “Oh, die heb ik nog in jouw maat”. YES! Hophop achter het pasgordijn. Hij zat als gegoten. Ondertussen kwam Margot met nog een berg aanlopen. “Deze wil ik ook nog allemaal bij je zien”. Zo gezegd zo gedaan, maar uiteindelijk waren we het erover eens, die zwarte, dat is ‘m (kijk toch eens wat snoezig).

Tijdens het afrekenen vloog mijn blik over het Undressed-rek. “Hmm, heb je die ene string nog?” Mijn huidige favo-set is uitgerust met ‘buitenspiegels’, tenminste zo noemde iemand dat hier. En de achterkant van de string is een waar spektakel. Slechts vier touwtjes en een metalen driehoek. Ik besloot dat het de dag helemaal zou afmaken als ik op mijn pijnlijke voeten naar de andere kant van de stad zou lopen om mezelf te trakteren op sushi en zeewiersalade. En zo geschiedde...