zaterdag 23 mei 2009

Wie is het?

Wie is het? Of wie was het? Nee, geen spelletje met plaatjes van mensen met hoeden, snorren, groene of blauwe ogen. Nee, de vraag die hier centraal staat is ‘wie was de grootste liefde’. Menigeen zal niet durven toegeven dat het niet de persoon is die nu aan je zijde staat. Als man- of vrouwlief dat hoort is het huis te klein. Of je echt van een grootste liefde kan spreken in absolute zin is maar de vraag. De omstandigheden of de periode in je leven hebben ongetwijfeld een grote invloed op hoe je die herinneringen achteraf beleeft. Het heeft ook niets te maken met hoe je in je huidige relatie staat. Het gaat erom wie de grootste impact heeft gehad.

Let me come clean. Mijn grootste heb ik ontmoet in mijn studententijd. Ik was uitgenodigd op een feestje van mijn beste buddy at that time. Dat feesten bestond uit lol trappen, meezingen met de muziek en zuipen tot een uur of 6 in de ochtend. Moet er nu niet meer aan denken, ben immers geen 18 meer. Maar goed, toen zijn we aan elkaar voorgesteld. Op dat moment was ik nog niet zo onder de indruk. Dat duurt altijd ff bij mij. Maar we hadden afgesproken een keer wat te gaan doen. Tussendoor nog wat gebeld via zo’n ding met een snoer die de hoorn verbindt aan het toestel, u weet wel een telefoon. En toen ging het goed mis met mij. Die stem... zucht. Het maakte eigenlijk niet uit wat hij zei, ik vond het allemaal best, als ik maar naar dat hese sexy geluid mocht luisteren. Vanaf dat moment was het ‘aan’ en dat heeft een jaar of twee/drie geduurd (ben de tel kwijt). Die jaren, kan ik wel met zekerheid zeggen, hebben een permanente stempel achter gelaten op mij. Ieder weekend logeren in dat ranzige studentenhuis, stappen met de medebewoners, mindblowing sex, discussies tot diep in de nacht...

Vanochtend stond ik op de cross trainer in de plaatselijke sportschool. Muziek debielhard op mijn hoofd, ogen dicht en stampen met dat ding. Om een slokje te drinken deed ik mijn ogen open en mijn blik viel op een van de tv-schermen die er hangen. Een spotje van Interpolis met daarin fragmenten van het programma Succes verzekerd. En... WHAT THE FUCK, dat is ‘m. Of toch niet. Ff blijven kijken en weer, ja ik weet het zeker, dat is ‘m. Ik herkende die lach uit duizenden. Zou zweren dat ik ergens in mijn hoofd zijn stem ook hoorde. Op weg naar huis vroeg ik me af wat er van hem geworden is na al die jaren, wat hij tegenwoordig doet of waar hij uithangt. Ik heb hem maar eens opgezocht via LinkedIn en een uitnodiging gestuurd.

4 opmerkingen:

  1. oh wauw. Oei, oei, dat gaat fout als hij reageert. Bescherm jezelf, want stel dat hij vrouwlief aan zijn zijde heeft. En dan durft ie niet toe te geven dat jij het was of misschien nog bent..
    Ik denk even aan mijn 'impacter' ondertussen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Don't worry. Volgens mij is vrouwlief nog steeds mijn opvolgster. En wat big impact betreft voor hem: wasn't me. Dat was mijn voorgangster. Dus ginne paniek.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het lijkt mij juist wel mooi als er nog 'iets' is. Keep us posted! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nogmaals ginne paniek, is niets aan het handje. Slechts een bijdrage uit my personal life. Ben benieuwd hoeveel mensen zo'n zelfde ontboezeming aan durven.

    BeantwoordenVerwijderen