donderdag 28 mei 2009

Vragen vragen vragen en geen antwoorden

Zoals aardig wat mensen weten kan ik wel eens impulsief zijn. Ik vind dat wel positief. Voor mij in ieder geval. Het brengt dynamiek in mijn leventje en dat heb ik zo nodig. Ook prijs ik mezelf regelmatig om mijn fantasie. Neem nou lantaarnpalen. Ik zou me best kunnen voorstellen dat die kunnen praten. Sterker nog, als dat zo was, zou ik er een gesprek mee voeren. Wat gaat dit heen Liane? Nergens, dat is het ‘m nu juist. Ik vraag me dingen af en ik heb geen antwoorden. En als ik ergens een hekel aan heb dan is het onduidelijkheid.

Ik vraag me af: wat gebeurt er als je ouder wordt. Wordt je wijzer? Wordt je gekker? What doesn’t kill you makes you stranger? Krijg je meer of juist minder lef naarmate de teller oploopt? Kids in pubertijd schijnen juist geen rem te hebben. Alle gekke en stomme dingen die ze doen, doen ze omdat ze niet anders kunnen. Je kunt het ze niet kwalijk nemen, zit zo in het fysieke programma van de hersenen. Maar hoe komt die rem er later weer op? En wat als dat niet zo zou zijn? Is dat per se negatief? Als iedereen lekker op gut feeling zou acteren? Of ontstaat daar dan weer die bekende anarchie?

De afgelopen één tot twee jaren heb ik geleerd om expressiever te zijn. Dat wat er leeft, wat broeit, waarover ik pieker er gewoon uit te gooien. En dat werkt voor mij. Okee, misschien niet altijd even goed voor de mensen om mij heen. Maar IK ben een gelukkiger mens. Express yourself, don’t repress yourself is het credo. Maar is mijn dosis lef nog wel hetzelfde of word ik stiekem toch ouder en voorzichtiger? En werkt dat nu eenmaal zo? Een experiment voor de lezers...

Stel je voor: je kent iemand die je waanzinnig aantrekkelijk vindt. Hoe de ander over jou denkt weet je niet. Je kent de persoon nog niet zo heel lang, maar jullie treffen regelmatig. Toevallig of niet dat doet er niet toe. Die aantrekkingskracht houd je zo bezig dat een beetje scriptschrijver van het B-film-circuit een aardig bedrag over zou hebben voor jouw (dag)dromen, ter inspiratie. Op een dag sta je samen in een lift en je kunt de spanning niet langer verdragen. Zonder erbij na te denken zet je de aanval in. Je doet een stap naar voren en je zoent de persoon in kwestie vol op de mond. Of die persoon de kus beantwoordt, of je een klap voor je kop verkoopt, of diep gekwetst is, weet je niet. De vraag in dit experiment is dus: zou je die aanval wagen? Durf je dat? Of laat je je weerhouden door 100.000 what ifs?

Deel 2 van het experiment: stel je dit scenario nog eens voor, maar dan toen je 10 jaar jonger was. Wat dan? Durfde je het dan wel of juist niet of maakt dat leeftijdsverschil geen verschil? En wat als je 10 jaar ouder zou zijn?

Ik vraag me af of er een houdbaarheidsdatum zit op de dosis lef die je in je donder hebt. Of dit zich ontwikkelt of juist slijt. Ik vraag me dingen af.

11 opmerkingen:

  1. Ik zou de aanval wagen op een bepaald moment.(lekker makkelijk praten...)Niet geschoten altijd mis. En dan heb je meteen antwoord op je vraag. There is always a point of no return. Met andere woorden; lef of niet, soms komt aantrekkingskracht er gewoon uit. Dus emotie geen ratio (daar is ie weer). Nogmaals: lekker makkelijk praten vanuit mijn luie bureaustoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Even voor de goede orde. Been there, done that. Het voorbeeld kwam rechtstreeks uit de prive-cv. Maar ik vraag me af wat je kwijt raakt naarmate je ouder wordt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn moeder had op haar 75e nog het lef om voor het eerst ver op vakantie te gaan. Niet sexy, maar zegt wel iets over lef! Lef is van alle leeftijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Okee, dat klinkt alsof ik me daarover geen zorgen meer hoef te maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik zou een escape voor mezelf inbouwen. Eerst zeggen tegen die vlam: "Je hebt twee opties. Optie 1: je gaat eruit op de verdieping waarvoor je het knopje hebt ingedrukt. Optie 2: ik druk nu op de bovenste verdieping en jij gaat mee maar accepteert alle gevolgen. Denk snel."

    Dan ga ik er even vanuit wat ik zou doen als mij dat gevraagd zou worden. Ik denk dat de nieuwsgierigheid het wint.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Die anoniem hierboven ben ik hoor. Mol. Bekend van tv en Dublogt.
    Had wat problemen met het keuzemenu, geen digibeet, maar gewoon een lakse zak.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wauw, die is goed! Die moet ik echt onthouden. Wordt alleen verwarrend als the object of my obsession sowieso al op de bovenste moet zijn. Hahahaha. Ik heb een jaar of 10 geleden gekozen voor de 'niet lullen maar poetsen'-methode. Viel toen goed, maar of het weer zou doen... Denk toch dat ik op een of andere manier een signaal van man in kwestie nodig heb voordat ik mijn klauwen uitsla. Tsja, 10 jaar ouder hè...
    Ennuh bekend van tv, you wish. Heb al wel in de gaten dat in de kringen van DUB iedereen schuilgaat onder een pseudoniem. Afgelopen woensdag heb ik de illustere Fits ontmoet.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat betreft die 10e etage: geen probleem toch. Dan zeg je lekker: "Ik zie dat je naar de 10e moet. Ik moet naar de 6e. Als we op de 6e zijn aangekomen en je zegt "doei" dan stap ik uit. Houd je je mond, dan ga ik mee naar de 10e en zit je vast aan de gevolgen". Lijkt me lekker spannend.
    Lef is relatief. Lef is een risico nemen, waarbij de grenzen voor iedereen anders liggen. Lef mag nooit verward worden met roekeloosheid.
    Lef is het bestrijden van angst. Waarom krijg je een kick van iets doen waar lef voor nodig is? Omdat je een angst hebt overwonnen, anders had je geen lef nodig.

    Lef is de hooligan die ten overstaan van de groep een oud vrouwtje helpt oversteken. Lef is de bejaarde dame die de de hooligan aanspreekt op het feit dat zijn pitbull op de stoep poept. Maar lef is ook het bijhouden van een blog, zonder anoniem te gaan. Lef komt in allerlei smaken. Ik heb ze nog niet allemaal geproefd.

    Mol

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Bij impulsief handelen onderneem je vaak een actie zonder mogelijke negatieve in ogenschouw te nemen.
    Jezelf bewust afsluiten van de ratio-analyse van de situatie omdat je bij voorbaat al weet dat deze dan een "negatief advies" zou opleveren.
    Bij lef maak je wel die analyse maar kies je er voor niet de mogelijke negatieve gevolgen uit de weg te gaan maar de positieve opties het zwaarst te laten wegen.

    Ik denk dat je in de jonge jaren vaker impulsief handelt en naarmate de jaren oplopen, de leffactor meer het overwicht heeft.

    Dus in dat opzicht hoef je je geen zorgen te maken. Als ik puur naar mezelf kijk, is door de jaren heen de impulsiviteit afgenomen, en het lef toegenomen. En eigenlijk is dat veel leuker...
    Mag hopen dat ik nog een keer met je in de lift kom te staan ;-p

    BeantwoordenVerwijderen
  10. De factor lef houdt de gemoederen lekker bezig zie ik. Mooi zo! Ik ben dol op reacties. Keep 'm coming. En wie weet, als ik me ooit nog eens tegelijk met de man van mijn stoutste dromen in een lift bevindt, misschien heb ik dan de ballen...

    BeantwoordenVerwijderen