Till we meet again

Vanavond was de laatste aflevering van dit seizoen Grey’s Anatomy. Afgezien van een haperende video hier en daar mis ik geen enkele aflevering. Grey’s is eigenlijk het enige programma dat ik echt volg. Vroeger zag ik wel vaker een aflevering van een of andere serie, zoals House. Maar dat was anders dan dit. Onze Jo kijkt ook altijd en die snapt denk ik wel wat ik bedoel. Grey’s is bijzonder. De typetjes zijn keurig netjes afgemeten en uitgedokterd. De situaties zijn, enigszins gedramatiseerd, herkenbaar. De vragen, relaties en persoonlijke blokkades die worden behandeld, komen bij eenieder van ons wel een keer voor. Ja heb je haar weer met haar soap zul je denken. Geeft niets. Laat mij maar, ik kan er mijn ei in kwijt. En ik ga het missen. Tot ziens, tot in het najaar.