Het is bij jou altijd alles of niets. Jij kunt ook niets normaal doen. Dit hoor ik vaker. En ja het klopt nog ook. Maar hee, ik kan ook niet anders. Als ik enthousiast ben over iets, is de champagne in mijn hoofd niet meer te houden. De bubbels lopen over en ik moet die energie kwijt. S heeft me wel eens gezegd dat je het niet alleen aan me kunt zien, maar dat alles om me heen vibreert op dat moment. Hetzelfde is waar als ik kwaad ben, dan stormt het in mijn hoofd en iedere gelegenheid die ik krijg (of neem), pak ik aan om hier en daar de bliksem te laten inslaan. Ik ben nu eenmaal een persoon met extremen. Er gaan heus wel wat dagen voorbij dat alles lekker voort kabbelt, maar dat wordt regelmatig afgewisseld met ‘Liane’-dagen.
Toen ik laatst bij J was hadden we het over die extremen en dat die ook plaatsvinden in ons gevoelsleven. Iedere positieve of negatieve emotie heeft grote impact. Ik kan al dagen van de kook zijn van één rake blik of enkele woorden. Mijn hoogtepunten zijn dan ook sky-high en mijn dipjes intens zwart. Mensen die dit niet hebben lijkt het maar vermoeiend, zo’n gevoelsleven. Maar als ik eerlijk ben lijkt mij dat gevoelsleven van hun dodelijk saai. Altijd maar schommelen tussen een 5-je en een 7-tje. Zonder die intense 2 kun je die glorieuze 10 niet waarderen denk ik dan maar. Ik neem in ieder geval de dark days voor lief en geniet van de euforie.
Noot van de redactie: deze bijdrage is tot stand gekomen tijdens een keurige 7.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten