dinsdag 30 juni 2009

Tijd voor een geurblog

Toen ik vanochtend de deur achter me dicht trok, ben ik even stil blijven staan bij een struik. Vorig voorjaar heb ik door een tuinman mijn voortuin laten kortwieken. Ik kreeg al een tijdje commentaar van de buurt. Tenminste, ze vroegen heel subtiel of ik nog van plan was in de tuin te gaan werken. Nou ja, subtiel... Hoe dan ook is het redelijk uitzonderlijk als ik een plant (binnen of buiten) langer dan een jaar in leven kan houden. Nadat voor alles netjes was opgeruimd heb ik mezelf een jasmijn cadeau gedaan. Niet echt een fraai ding, maar als de bloemetjes open gaan, dan ruikt het zoooo lekker voor mijn huis.

Vanochtend ontdekte ik de eerst knoppen. Hij leeft dus nog. De vlag kan uit! Over een paar dagen, misschien een week, komen ze vast uit. Het zomergevoel is compleet. Dan waan in me weer aan de rand van het zwembad, onder een palm, omringd door jasmijnbloemen nabij de Peñon de Ifach. Ja, je moet iets als je al zo lang niet op vakantie bent geweest.

2 opmerkingen:

  1. Dat jij net over geuren moet bloggen. Da's geen toeval. Uitleg volgt nog via een ander kanaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Over jasmijn heb ik ook nog wel iets: mijn ouders hadden, zoals ze zelf zeiden, een "heemtuin". Een mooi woord voor een niet onderhouden jungle, waar moeder natuur "we will rock you" zong van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Midden in deze Tarzanesque shit moest ik elke ochtend mijn fietsje uit de schuur halen om naar school te gaan. Dat betekende al kappend en trappend een weg banen naar het fietsenschuurtje, de fiets eruit zien te prutsen, waarbij de deur van het schuurtje vakkundig werd teruggewipt door een grote struik. Elke keer die deurklink in je rug, irritatie alom. Klagen hielp niet. Het ouderlijk front reageerde steevast met: "daar ligt de snoeischaar en daar ligt de schoffel. Last van de tuin? Doe er wat aan!". Op een ochtend was ik het zat. De struik in kwestie die zo graag voor portier speelde bij de fietsenschuurt werd door mij de oorlog verklaard. Ik heb met de snoeischaar de struik afgeknipt op grondniveau. Zelfs nog een beetje in het zand, om de duivelse wortels van het kreng te lijf te gaan. Met het schuim op de bek heb ik toen de bloeiende takken van het plantenbeest het weiland ingekiept. Vrijheid! De schuurdeur kon weer open. Trots binnen gaan vertellen wat ik bewerkstelligd had...
    Ik heb mijn vader nog nooit zo snel uit bed zien komen. In zijn blote kont stond hij een paar tellen later te grienen bij de plek waar ooit zijn trots had gestaan. De jasmijn was voor het eerst in 8 jaar in bloei namelijk. In het weiland rook het trouwens wel lekker, toen...

    BeantwoordenVerwijderen