Vanavond ging het gebeuren. Ik op de fiets naar een heerlijk hapje eten met M in het dorp. Toen ik na 40 minuten eindelijk thuis kwam vanaf het werk was ik opgelucht dat ik de buren niet thuis trof. Die hadden eerder deze week het fenomeen Liane-heeft-een-fiets tot nationale bezienswaardigheid gebombardeerd. Dus gelukkig geen camera’s. Haasten, haasten, omkleden, opfrissen, fiets pakken en wegwezen. Ik had al 10 jaar niet meer gefietst. Tenminste niet op een normale fiets. Een spinningfiets, daar heb ik uren en dagen op doorgebracht. Fietsen dus. Aan het einde van de straat zoekt mijn linkerhand naar de richtingaanwijzer (!). Ik lach mezelf suf en begin te trappen.
Na de eerste bocht word ik me bewust van een gek gevoel. Een soort van weldadige rust. Het is stil en het valt me op dat die stilte, of eigenlijk het zachtjes suizen van de wind, die rust veroorzaakt. Ik fiets verder en geniet van de flinterdunne streling aan mijn oren. Na een heerlijk diner en de nodige prosecco’s verlaten we het restaurant en weer... die stilte, die rust. Een verademing. M en ik maken nog een tussenstop bij een plaatselijke kroeg. Maar na een rosé-tje merk ik dat de vermoeiende week via een doffe pijn in mijn onderrug me laat weten dat het mooi is geweest. Dus ik laat M achter in de kroeg en vervolg mijn weg naar huis. De koele avondwind is heerlijk, de stilte nog verrukkelijker. Ik trap zo hard ik kan om nog meer van die suizende stilte tot me te nemen. Ik zou de stilte het liefst willen drinken. Met liters tegelijk. Reinheid, dat is het woord dat in me opkomt. Sereniteit meteen daarna. Oh, ik ben al thuis. Maar wat kan een mens intens genieten van het luisteren naar stilte. Ik denk dat ik mijn oren dit weekend eens flink aan het werk zet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Een nieuwe definitie van stilte. Prachtig zoals je dat omschrijft Liane. Weet je, er zijn maar weinig mensen die weten wat stilte is en wat het kan doen met je of voor je. Om maar met een eerdere post te spreken van je: zonder die diepe 2 geen intense 10 beleven. Zonder stilte geen lawaai. Stilte kent vele gedaanten in mijn wereldje. Soms is stilte letterlijk het gevolg van "even de knop omzetten". Als ik heel erg geconcentreerd met iets bezig ben, dan blokkeer ik automatisch alle omgevingsgeluid. Letterlijk terugtrekken in je eigen wereld, mijn "egosphere". Stilte in mijn hoofd is er bijna nooit. Wel rust. Als we het hebben over fysieke stilte, zeg maar, zo min mogelijk of geen geluid, dan denk ik terug aan mijn jeugd in de Achterhoek. Opgegroeid op het platteland, wonend op een verbouwd boerderijtje. De eerste tekenen van menselijk leven op 2 kilometer afstand. In mijn kinderjaren kroop ik wel eens het bed uit, uit mijn slaapkamerraampje naar buiten. Op mij blote voetjes liep ik dan hartje zomer, midden in de nacht het weiland achter het huis in. Een enorm uitgestrekt weiland. Midden in het weiland bleef ik dan staan, met mijn ogen dicht. Wanneer ik ze dan open deed, was ik zo aan het donker gewend, dat de maan de omgeving in een surrealistisch lichtspel hulde. Als je naar boven keek, dan zag je ontelbaar veel sterren, flonkerend tegen een zwarte deken. Zoveel sterren zie je niet als je in stedelijk gebied woont. Wanneer je je oor te luisteren legde, de ogen weer dicht, dan hoorde je geen mensen, geen auto's. Soms, heel ver weg, het briesen van een koe een paar weilanden verder. Als je lang genoeg bleef staan, kon je op het juiste moment de laatste dieseltrein van Winterswijk naar Zutphen horen, een spoorlijntje zo'n 5 kilometer en 6 bossen verderop. Wanneer je je nog verder liet gaan, werd je verrast door je eigen hartslag en ademhaling.
BeantwoordenVerwijderenLater, als volwassene, heb ik nog vaak geprobeerd hetzelfde gevoel terug te halen. Tevergeefs. De stilte in mijn hoofd heeft een plaatsje gekregen in het kastje van weleer. Soms ben ik bang dat ik de dingen van toen niet meer KAN zien of horen. Stilte is daar een heel belangrijk onderdeel van. Des te fijner vind ik het om te lezen dat jij de stilte hebt (her)ontdekt. Dan moet het mij ook een keer gaan lukken.
Wauw Mol, wat een heerlijk romantisch verhaal. Ik ben een citygirl. Geboren en opgegroeid in Eindhoven. Het platteland ken ik dus nauwelijks. Maar sinds een jaar of 8 woon ik in een dorp. Ik vind het hier zalig. Vanaf het eerste moment dat ik wakker werd in dit huis heb ik het 'vakantiehuisje' genoemd. Gefluit van de vogels, rust en heel veel groen, ook al is het maar een rijtjeshuis. Veel beter dan dat flatje aan de ring van Eindhoven waar ik 3 jaar heb gewoond. Maar ik blijf een 'stadse'. Dat collectieve dorpsgevoel ken ik niet en voel me er ook niet echt in thuis. Een echte einzelganger. Daarom houd ik de stad binnen handbereik. Binnen 10 minuten sta ik in het centrum van Eindhoven.
BeantwoordenVerwijderenMaar terug naar de stilte. Zo'n knop, die heb ik jammer genoeg niet. Daarom zit ik ook alleen op mijn kantoor. Ik heb niet één antenne, nee ik ben een wandelend park van satellietschotels. Ik moet me dus afsluiten, anders krijg ik niets uit mijn vingers. De stilte van gisteren was anders. Het was geen gebrek aan geluid. De stilte WAS het geluid. Koel en fluweelzacht. En het was werkelijk een zuiverende ervaring. Ik heb vanochtend ook bewust geen tv of iTunes aangezet. Ik ga dit vaker proberen. Misschien wordt het wel net zoiets als mijn tik met de maan en sterren. Daar kan ik echt lang naar staren en tegelijk even helemaal nergens aan denken. Jouw verhaal over de sterren deed me denken aan een filmscene van zo'n 15 jaar terug. Kijk er maar eens naar, misschien komt er iets terug van dat oude gevoel.
http://www.youtube.com/watch?v=nJGESRc3XfY
dr is ook niet heel veel voor nodig om liane te bekeren van auto tot fiets voor-de-korte-afstanden. Had dat een par weken eerder gedaan, had je 2 kapotte voetjes gescheeld ;-)
BeantwoordenVerwijderennu we t er over hebben, zullen we die avond ook weer es over doen met J?
Liane, heb het filmpje net bekeken. Prachtig einde. Die drang naar vrijheid... Dat komt me zo bekend voor. Het frustreert me af en toe zelfs als ik anderen om me heen zie waarvan de vrijheid ingeperkt is en men daar ogenschijnlijk nog vrede mee heeft ook. Ik denk dat ik als kind al wist dat vrijheid één van de grootste rijkdommen is die je kunt verwerven.
BeantwoordenVerwijderenGeniet maar lekker van je heerlijke dorp en je grote stad binnen handbereik. Vrijheid om te ademen en te leven en vrijheid om geheel wanneer het jou uitkomt de drukte op te zoeken. Lekker!