Anderhalf uur voor M’s komst is het nog 37 graden in de zon. Als de taxi voor mijn deur stopt nog maar 25. Na 2 dagen nauwelijks gesproken te hebben, breekt nu het verbale geweld los (en ook het noodweer). Aan het eind van de avond zijn mijn stembanden gekneusd en is mijn keel rauw. Dat gaat zo nog 2,5 dag door. We praten over alles. Over familie, angst, liefde, relaties, werk, onszelf en elkaar. Naast al dat geouwehoer was er ook nog tijd voor strand, lekker eten, shoppen (na M’s interpretatie van mas y mas was Calpe leeg), cocktails, samen puzzelen in bed op z’n Zweeds, sangria, mannen keuren en een tripje naar het oude dorp.
Wat die dagen met M voor mij hebben betekend krijg ik maar niet fatsoenlijk op papier. Ik worstel er al dagen mee. Aan de ene kant voelde het als een lange versie van onze regelmatige koffieleut, super relaxed. Aan de andere kant is er iets veranderd, voor mijn gevoel. We begrijpen elkaar beter en waarderen elkaar meer. De band die we al hadden heeft een verzwaard fundament gekregen. We’re solid. En dat vind ik zo mooi, dat ik het niet onder woorden kan brengen. Daarom heb ik vanmiddag een cadeautje voor haar gekocht. Met een reden en een boodschap die voor haar inmiddels bekend zijn. Dat hoef ik hier niet te herhalen.
M heeft het ook heerlijk gehad. Haar ‘als je dit de volgende keer weer doet, laat het me weten, dan ben ik van de partij’ vind ik het mooiste compliment.
Ja dat was heel lief. Midden op de dag, tussen mijn hectiek, kreeg ik mijn eigen glow in the dark buddha. Die komt te staan naast mijn kunstwerk met de tekst: "Er is geen licht dan waar Gij zijt." Mooie symboliek, in allebei. Buddha geeft licht, kunstwerk symboliseert licht. Buddha heet vanaf vandaag Hector. Waarom die naam meteen in me opkwam, weet ik niet. Alhoewel als je de betekenis achter Hector weet, is dat ook mooi...
BeantwoordenVerwijderenDank, heel lief van je. Meen ik oprecht. En dat spreek ik dan weer niet zo vaak uit. (oh-oh wat ben ik toch extravert, huhuh...)