Om 15.00 exact liep ik het gebouw uit. De warmte was al voelbaar IN het luchthavengebouw, maar nu kwam hij me echt tegemoet. Een paar minuten geleden had ik een flesje water gekocht en terwijl ik daar in de rij stond om af te rekenen met m’n veel te zware koffer, voelde ik me oppermachtig.
Ik plofte neer op mijn koffer en stak de 1e cigaret op Spaans grondgebied op. Nadat ik die had uitgemaakt sjokte ik naar de taxi’s. Ik trof een Britse taxichauffeur die me een lijstje liet zien om aan te tonen dat Calpe een vast tarief had. Vond ik redelijk en off we were. Keuvelen em kleppen over de plaatsjes in de regio en hoe hij hier terecht was gekomen. ’t Was eigenlijk best gezellig.
Na Benidorm zakte ik achterover in de bank en genoot van het uitzicht. Alles kwam weer bekend voor. Mijn gezicht vervormde tot een brede glimlach en ik vroeg me af waarom ik dit niet veeeeeel eerder had gedaan. Ik zat alleen in een taxi met een chauffeur die echt niet kon autorijden, genoot van het panorama en niemand, maar dan ook niemand kon me iets maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten