J

In de categorie my girl breng ik een ode aan my girls. Om hun privacy een beetje in acht te nemen noem ik hun namen niet. Waarom deze post? Omdat mijn meiden net zoveel zeggen over mij (misschien zelfs wel meer) als de belevenissen die ik hier aan digitaal papier toevertrouw.

J is mijn oudste vriendin. We zagen elkaar voor het eerst toen ik brugklas 2 ‘enterde’ en zijn dus al meer dan 20 jaar dikke mik. Na een kort uitstapje naar het VWO, kwam ik terug naar de Havo en daar waren we re-united. J ging naar de hotelschool, ik ging communicatie studeren, maar we bleven contact houden. Ik kan me nog herinneren dat J stage liep bij een hotel in A’dam en ik een tripje maakte naar haar tijdelijke residentie. Na een hele dag rond te hebben gehangen in de stad, gingen we terug naar haar kamer. We moesten nog iets te eten regelen, maar wel student-style (oftewel cheap-ass). De keuze viel op pannenkoeken en veul, heul veul huismerkwijn. Toen de eerste pannenkoek in de pan ging was de bodem van de eerste fles uiteraard al in zicht. Pas toen de kamer vol hing met een donkere, vette damp, kregen we in de gaten dat we pannenkoeken aan het bakken waren. Heeeeelemaal vergeten. Zo maakte de avond plaats voor de nacht en de volgende ochtend ging ik met mijn zatte hersens de trein in, terug naar 040. J aan het werk. Ik heb die dag maar een ‘verlofdagje’ genomen... kon toen ik thuis kwam nog steeds niet op mijn poten staan. 

In de afgelopen 20 jaar hebben we heel wat met elkaar meegemaakt. Ze is een half jaar ouder dan ik, maar op een of andere manier voelde ik me altijd als de oudere zus. Als je mij al impulsief vindt, vind je J echt insane-in-the-brain. Naast haar impulsiviteit is ze ook licht ontvlambaar. Oke, met de jaren is ze ietsje milder geworden. Maar als het vonkt dan vlamt het nog steeds!

Wat J zo speciaal maakt is moeilijk te omschrijven. Een poging. Ik ben vaak met J op vakantie geweest, met en zonder andere mensen. Als we samen zijn in een groep, maak dan je borst maar nat, de rest krijgt het zwaar te verduren. Maar solo met J was ook fantastisch. Naast elkaar op het strand liggen en uren aan een stuk nauwelijks een woord met elkaar wisselen. Klinkt vreemd, maar heerlijk is dat als je het met iemand ook eens nergens over kan hebben. Alleen maar heel tevreden zijn met waar je bent, met wie je bent en wat je doet. Dat is nog steeds zo en zal waarschijnlijk nooit meer veranderen. Dat is wat mijn band met J zo speciaal maakt.