maandag 2 november 2009

Twitch nummer zoveel

“Jij bent zo stoer en zo hip”. Afgelopen weekend hoorde ik het weer van iemand. Ik roep het ook over mezelf af met mijn grote bek. Die iemand (en nog wel een paar iemanden meer) weten wel beter dan dat. Nog veel eenvoudiger; iedereen met enig ophang-tegeltje-benul weet beter. Blaffende honden bijten niet. Ruwe bolster, blanke pit. Dat soort onzin. Of nee, geen onzin. Waarheden als koeien. Weer zo een.

Ik ben gewoon onzeker. Ik vraag bevestiging. Ik zoek geruststelling. Niet over mijn zakelijke inzichten. Daarin trek ik mijn eigen plan en maakt niemand me wat wijs. Als iemand het woord voor de overtreffende trap van ‘eigenwijsheid + zelfverzekerdheid’ weet, dan mag ie dat label plakken op hoe ik over mijn professionele talenten denk.

Privé ligt dat dus heel anders. Onzeker over mijn uiterlijk. Of iemand me wel kan volgen. Of iemand me vergeeft voor mijn directe aanpak in dingen. Als ik dan eens een complimentje krijg, dan kan ik die maar moeilijk incasseren. Ja één, dat lukt prima. Maar als het register open gaat, weet ik me geen houding te geven.

Ik ben het gewoon niet gewend om complimenten in vrachtwagenlading te krijgen. Het is wel fijn. En als iemand zich oprecht geroepen voelt, moet ie daar ook vooral niet mee ophouden. Maar ik kan dan wel eens vreemd reageren. Ik word verlegen en maak mezelf heel erg klein. Misschien komt het doordat ik als kind al een buitenbeentje was. Ik was anders. In uiterlijk. In doen en laten. In interesses. In de omgang met anderen. Mijn ‘anders zijn’ is iets waar ik in basis erg blij mee ben. Misschien zelfs wel trots op ben. Maar helaas gaat dat gepaard met de andere kant van de medaille. Het mes snijdt aan twee kanten (om nog maar een paar tegeltjes stuk te gooien). Mijn onzekerheid is twitch nummer zoveel. En daar moet ik mee dealen, hoe zeer ik er ook van baal.

4 opmerkingen:

  1. Lieve, lieve Liane. It was me, die die itspraken deed afgelopen weekend. Ook om te teasen, provoceren of uitlokken. Je kent me. Je profileert je als stoer, grote bek, hip. Ik weet ook wel dat er een andere kant is. En dat, dat is juist zo bijzonder. Mag ik je 1 ding meegeven? Denk je niet dat iedereen dit issue heeft? Hebben wij ooit niet iets geleerd over het feit dat een ieder een on-stage en off- stage karakter heeft? Maw: daarin ben je volgens mij niet apart, maar juist best doorsnee. hihi. Iedereen heeft twee kanten qua performance, gevoel, identiteit. Dat geloof ik heilig. Dus ga er niet van zitten balen, volgens mij kun je zonder je onzekerheid op andere vlakken niet zo zeker presteren. Yin en Yang, balans, relativering. Etc. Het een kan niet zonder t ander! Echt waar. 'de ketting is zo zwak als de sterkste schakel’ en 'het geheel is meer dan de som der delen'. In die trant. Koester het, omarm je zwakste schakel, want alleen daardoor kun je sterk zijn op t andere vlak!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha, maar dan: 'de ketting is zo sterk als de zwakste schakel' Dat heb ik dan weer: teveel chaos en dingen in m'n hoofd, waardoor dit soort slips of the pen voorkomen. Wil teveel zeggen, hihi. Kijk; dat is dan weer mijn issue! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ach, jullie zijn gewoon allebei kanjers, L. & M.
    Met ieder z'n eigen issues en dat maakt jullie weer uniek. Onzekerheid kent vele gezichten. Bij de een zit het meer aan de buitenkant, bij de ander meer aan de binnenkant. We hebben allemaal onze onzekerheden
    en zodra je denkt er eentje om zeep geholpen te hebben, dient de nieuwe variant zich al weer aan.

    BeantwoordenVerwijderen