250

This is it. Blogpost nummer 250. Niet dat ik er naartoe heb gewerkt. Of dat dit een eindpunt is. Nee, we gaan gewoon verder. Maar ik vond het wel mooi om er even bij stil te staan.

Ik werd ontmaagd op woensdag 28 januari 2009. Ja je leest het goed, dit blog bestaat nog niet eens een jaar. Ik begon te bloggen met de intentie om aan mijn personal brand te werken. De eerste posts zijn dan ook erg voorzichtig. Maar al snel kreeg ik de smaak te pakken. En er kwamen steeds meer categorieën voor mijn topics. Van persoonlijke en muzikale odes tot melige foto-competities en hele persoonlijke issues.

Inmiddels is mijn blog al lang geen medium meer om ‘ik’ op de kaart te zetten. Het is een uitlaatklep voor me. Ik heb het nodig. Om vast te leggen wat ik zie, meemaak, voel en vind. Ik haal mijn inspiratie uit gesprekken, problemen, liedjes op de radio, mijn highs, mijn lows, whatever.

Een tijdje terug kreeg ik een koude douche. Ik zat in de ontvangstruimte te wachten van een potentiële nieuwe klant. Toen mijn contactpersoon me kwam ophalen zei hij wenkend naar de geluidsinstallatie “Sorry, we hebben geen David Bowie”. Aiiiiiiii. Je zou dus kunnen zeggen dat ‘Liane’s log’ zelfs risico’s bevat op het gebied van personal branding. So be it. Fuck that.

Allereerst blog ik voor mezelf. Maar ik heb de indruk dat mijn lezers (hoeveel het er zijn, geen flauw idee) mijn verhalenbundel ook wel kunnen waarderen. Dus we gaan stug door. Op naar de 500.