SYTYCD

So you think you can dance. Just another talent show, zul je denken. Nou niet dus! Vorig jaar heb ik me vergaapt aan die show. Niet vanwege het hoge gehalte aan mooie mannenlichamen. Ja dat ook. Maar wat je daar te zien overstijgt het woord dans. Sommige choreografieën in combinatie met de performance van de dansers hebben me laten janken op de bank, zo mooi. Andere hebben me doen juichen en schreeuwen van verbazing en plezier. Je hebt het dan niet meer over dansen, maar pure emotie.

Vorig jaar was mijn ultieme favoriet Timor. Maar hij heeft niet gewonnen. Geeft niet, hij is op z’n pootjes terecht gekomen. Hij is ontdekt in de VS en zou dansen in de show van Michael Jackson. Dan kun je wel zeggen dat iemand beter is dan goed.

In het huidige seizoen zit de booth camp erop en de 18 dansers voor de live shows zijn bekend. Ik heb al meteen een paar favo’s. Chris, een Belgische politieman, hele timide vent, maar als ie danst... wauw. Els, ook een Belgische. Heel bescheiden, bijna onzeker. Maar als ze danst zie je dat alle ledematen, iedere vezel in haar lichaam de emotie uitdrukt die daar thuishoort, gewoon prachtig. En Lorenzo, een freerunner uit Nederland. Fantastische moves en de expressie knalt dwars door het beeldscherm heen. Gaaaaaffffff!

Wat misschien nog wel het meest bijzondere is aan deze talentenjacht is die extreme drang die je bij iedere danser ziet. Al hebben ze geen rooie cent, zakt de wereld in elkaar, overkomt ze de grootste ellende, als ze dansen zijn ze gelukkig. Niet zeiken over een kou. Nee, vandaag ging er een meisje door naar de live shows die haar ribben had gekneusd. Toen ze bij aanvang van haar laatste auditie vroegen hoe het met haar ging, zei ze ‘mwoa gaat wel’. Het kind ging kapot van de pijn, maar dansen zou ze. Volgende week zondag starten de live shows. Kijken dus!!