Size matters

Een paar jaar geleden kocht ik een Nikon D40. Hij was in de aanbieding en ik was op zoek naar een camera. Appeltje eitje dus. Het is de instapper van Nikon, dat weet ik, maar ik ben uiterst tevreden over het ding. Ik ben ook geen pro, of semi-pro, dus een D90 of serieuzer is nergens voor nodig (ook al kan ik kwijlen bij het zien van de grote camerabroers). Al een tijdje heb ik de wens om een leuke tele/zoom aan te schaffen. Zeker nu er een kans is dat ik in het najaar een tripje onderneem naar de stad waar een stukje van mijn hart is blijven liggen.

Vanmiddag kreeg ik het op mijn heupen en crosste ik naar de MediaMarkt om te zien wat er zoal was. Na wegduiken op de roltrap omdat ik een ex van me zag lopen (ik zag er niet echt presentabel uit, vond ik zelf) en behoorlijk lang wachten op de camera-afdeling (er waren meer mensen op hetzelfde idee gekomen) liet ik me voorlichten over de verschillende geschikte tele’s. Nu dacht ik altijd dat Tamron waardige lenzen maakte voor Nikon-camera’s voor een hele nette prijs. Maar het aanbod was beperkt en zeker niet goedkoper. Dus werd ik voorgesteld aan twee gezellige Nikon broeders. De 55-200 VR en de 70-300 VR II. Groot verschil in prijs. Groot verschil in gewicht. Groot verschil in ‘hoe stevig voelt ie in de hand’. Groot verschil in formaat. What to do? De 55-200 VR paste in mijn budget. Maar ja, die andere, dat was tenminste een echt apparaat. Een uur heb ik staan te dubben. Kijken. Vasthouden. Met andere bezoekers kletsen. Nog een keer vasthouden. En uiteindelijk hakte ik de knoop door. Ik kan alleen maar zeggen: size does matter.