Here we go again

Morgen is het zover en ga ik voor de tweede keer onder het mes. Nu is mijn rechteroor aan de beurt. Tijd voor JP om weer een meesterwerkje af te leveren. Een aantal dingen is zeker. Ik ga weer uren onder narcose. Er komt weer een gat in mijn oorschelp omdat hij daar een stukje kraakbeen jat voor de reconstructie van mijn trommelvlies. Deze keer wordt er een stukje haar weggeschoren achter mijn oor. En de ingang voor JP’s ondekkingsreis is dus ook achter mijn oor. Daar wordt een gat gemaakt van ongeveer 2 bij 1 centimeter, waar ik (tijdelijk) een deuk aan over houd. Hij zet een boor in het rotsbeen. Ongetwijfeld kom ik ook weer een beetje bionischer uit de operatie, omdat er vast een gehoorbeentje moet worden vervangen door titanium. En wat niet zeker is, is dat er een aardige kans is dat ik nog een derde keer onder het mes moet. Laten we hopen dat het slagen van de operatie in ieder geval wel een zekere factor is. Ben toch wel weer bang. Een kaarsje hier en daar zou denk ik wel helpen...