zondag 21 februari 2010

L’art de ‘tijd rekken’

Ahhhh, nog eeeeeven. Ik heb zo’n dorst. Ik ben helemaal niet moe. Nee echt niet *geeeeuuw* ik heb geen slaap. Ja maar, het wordt net spannend. Ken je dat? Dat je als kind tijd rekte voor het slapen gaan. Je ouders hadden ieder trucje al 100 keer gezien. Maar jij dacht dat het werkte.

Als kind had ik veel slaap nodig en als volwassene heeft ‘slapen’ een steady top-5 positie in de hitlijst van dingen die ik het liefste doe. Toch bedrijf ik weer regelmatig de kunst van het tijd rekken. Okee, er is niemand die zegt dat ik moet slapen. Dus dat is wel anders. Maar op die momenten wil ik het liefst iedere extra minuut en iedere extra seconde eruit persen. Maximaal genieten. Het gezelschap is dan zo fijn, de gesprekken ultra relaxed, de sfeer bijna magisch. Dat mag van mij eeuwig duren. Daar wil ik geen moment van missen.

3 opmerkingen:

  1. ja, en dan die spijt de volgende ochtend omdat je het opstaan echt NIET kunt rekken!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hè wat een zure reactie. Oke, opstaan is niet tof, maar spijt, no way. Als je zo hebt genoten kun je geen spijt hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tijd is relatief. Tijd kan te lang duren, te kort duren, net genoeg zijn.
    Het rekken van tijd kan veel redenen hebben. De beste reden heb je hier weergegeven. Tijd rekken wordt tijd nemen, als je er van kunt genieten. Dan bestaat tijd eigenlijk niet... Quality time is niet in uren uit te drukken, alleen in momenten en gevoel. De klok tikt dan gewoon niet meer. Dat je 's morgens een prijs betaalt voor het tijdrekken de avond ervoor: dat is een koopje.

    BeantwoordenVerwijderen