zaterdag 13 februari 2010
Go ahead. Make my day.
In mijn jeugd heb ik alle Dirty Harry’s gezien en The good, the bad and the ugly was jarenlang mijn favoriete film. Als je ‘cool’ zou opzoeken in een woordenboek, zou daar een foto van Clint Eastwood bij horen. Dat vond ik in ieder geval. Afgelopen week viel mijn zapper stil bij d’n Bels waar op dat moment Million Dollar Baby op was. Ik wist al hoe dat liedje eindigde. In een jankbui. Dat heb ik vaker bij films van Clint’s makelij. Bridges of Madison County, ook zoiets. Gran Torino, hetzelfde. Niet omdat het zulke zoetsappige films zijn. Maar omdat Clint van een klein intiem verhaaltje, meesterwerken maakt die je diep in je hart treffen. Deze man is een genie. Dit jaar wordt ie 80 en heeft inmiddels meer dan 60 films op zijn naam staan als acteur. Ik hoop hoop hoop dat hij dat aantal ook als regisseur gaat halen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Aaahhh... Clint Eastwood. Dat is voor mij Dirty Harry. Heerlijke, ongecompliceerde films, waar je als kijker tot het uiterste getergd wordt door de schurken en gerechtigheid ver weg lijkt. En dan, op de top van de frustratie, is daar de held, die een handkanon uit de binnenzak tovert, met de gevleugelde woorden: "Go ahead, make my day." Het pistool is zo groot, dat het bijna een fallische symboliek heeft. Dan hoop je op de laatste poging van de boef om het vege lijf te redden, met als beloning een doorzeving met lood en een stoicijnse blik in de ogen van de schutter. Justice is done, Clint knalde en de kijker komt klaar.
BeantwoordenVerwijderen