woensdag 18 mei 2011

Lege hand

Leuke toet, een goed stel hersens en 36 lentes. Volwassen maar toch zo kwetsbaar. Soms voel je je weer kind in de onbevangen en alles-is-mogelijk sfeer. Soms voel je je een eenzaam kind met al je onzekerheden.

Zeker wanneer je door een laatste fase van een langdurig en moeizaam proces probeert te vechten. Dan zou het fijn zijn als er een hand was - groter, grover, mannelijker dan die van jezelf - die de jouwe vasthoudt. Een hand die staat voor steun en veiligheid. Maar ik kijk naar beneden en mijn hand is leeg.

Ook wanneer je over één of twee maanden een angstaanjagend grote stap moet zetten. Een stap die het eerste sprongetje moet zijn naar je toekomst. Dan zou het fijn zijn als er een hand was - groter, grover, mannelijker dan die van jezelf - die de jouwe vasthoudt. Een hand die staat voor vertrouwen en samen-redden-we-het-wel. Maar ik kijk naar beneden en mijn hand is leeg.

En wanneer je je niet lekker voelt, ziek zelfs en daar heel bang van wordt. Dan zou het fijn zijn als er een hand was - groter, grover, mannelijker dan die van jezelf - die de jouwe vasthoudt. Een hand die staat voor verzorging en troost. Maar ik kijk naar beneden en mijn hand is leeg.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten