Soms hè

Soms hè...

dan...

Ja

soms

5 woorden die je eigenlijk op ieder verlangen, iedere wens, elke situatie en elke droom kunt toepassen.

Soms hè, als het zo hard regent dat er belletjes op de plassen liggen, dan zou ik het liefst naar buiten rennen in regenlaarzen, mijn gezicht naar de hemel richten, mijn ogen sluiten en de regen opvangen in mijn mond. Ja... soms.

Soms hè, als dat ene liedje op de radio is, dan denk ik terug aan die dag in augustus en wat je tegen me zei. Ja... soms.

Soms hè, als ik in een restaurant een lekker visgerecht bestel, dan denk ik terug aan de vakantie en kan ik de zinderende hitte op mijn huid gewoon voelen. Ja... soms.

Probeer het maar eens, het werkt altijd.

De zeurbokaal

Vandaag viel het me wéér op. Het negatieve gezeik op Twitter tijdens een event. Ik heb wat streepjes op de ee van weer gezet omdat het me steeds vaker opvalt. Het lijkt wel een nieuwe trend. Gezellig naar een lezing of een workshop gaan en dan tijdens dat event negatieve semi-grappige opmerkingen twitteren. Ik zeg bewust niet 'kritiek'. Want met kritiek is niks mis in mijn beleving. Als je het ergens niet mee eens bent of vraagtekens zet bij wat iemand te vertellen heeft, dan mag je kritiek leveren. Graag zelfs. Het liefst hardop, voor de groep, tijdens het event zelf. Zodat de bijeenkomst, door interactie, meer verdieping krijgt. Zeuren op Twitter draagt daar niet echt aan bij volgens mij.

Ik ben zelf niet aanwezig geweest bij #SMC040 vanavond, dus misschien kan ik er niet over oordelen. Maar het leek wel of de spreker van vanavond (Hyves) op voorhand al geen schijn van kans had om het publiek te overtuigen of zelfs maar te inspireren. Een groot aantal tweeps staken een beetje de draak met het verhaal. Leuk hoor. Het lijkt wel een 'wie is de stoerste bink van de zaal'-verkiezing. Wordt er aan het einde van de sessie ook een bokaal uitgereikt voor de meest scherpe of meest bijdehante tweet?

SMC040 is een gratis netwerk die gratis bijeenkomsten organiseert met gratis sprekers in een gratis locatie. Dat de organisatie het voor elkaar krijgt om een grote variatie aan leuke, interessante en soms misschien ook iets minder interessante sprekers te verzamelen is dus best wel bijzonder. Geen enkele reden om zo neerbuigend te doen over sprekers. En wie komen er nu helemaal op die bijeenkomsten af? Ik durf te wedden dat 95% een gewone tweep is, net als ik, die met een beetje geluk ook op Facebook zit en als als ie ballen heeft durft toe te geven dat ook hij/zij op Hyves te vinden is. Maakt je dat tot een expert? Ik geloof het niet.

Zo, dat was het weer, ik ben mijn ergernis kwijt. De volgende keer ben ik er weer graag bij, als mijn energielevel het toelaat. Laten we hopen dat deze hype dan is overgewaaid.

B-day-dilemma

35 jaar oud. Nog 2 weken in ieder geval. En zoals elk jaar vlak voor mijn verjaardag ben ik in dubio wat ik zal doen. Er zijn verjaardagen die ik gewoon heb laten passeren. En soms doe ik iets speciaals. Enkele jaren geleden ging ik met 4 meiden uit eten op grotendeels mijn rekening. Een superavond was dat. Maar dat zit er dit jaar niet in, simpelweg omdat de schatkist niet alleen leeg is, nee dankzij de omstandigheden ligt zelf de bodem eruit. Vorig jaar was ik nauwelijks tot iets in staat, maar dankzij een vervangend gastheer was het mogelijk om enkele mensen te ontvangen. Wat wordt het dit jaar? Ik heb werkelijk geen idee. Ik zou een aantal mensen kunnen uitnodigen voor een taartje, maar daar zit ook iemand bij die dan een takke-eind moet rijden, ik weet niet of ik dat wel zo fijn vind voor haar. Maar ja, wat dan, helemaal niets doen? Dat vind ik ook weer zo triest. En als ik wel wat doe, wanneer dan. Op mijn verjaardag zelf moet ik werken en aangezien ik in een behoorlijk straf opbouwschema zit weet ik niet of ik 's avonds wel de energie heb om mensen te ontvangen. Keuzes keuzes, ik dub nog even door.

Witlof-kaas-pruttelpotje

Dit maak ik wel eens als ik me een beetje slapjes voel en behoefte heb aan stevige kost. Een witlof-kaas-pruttelpotje dus. Wat heb je nodig:

- witlofstronkjes

- kruidenpaneermeel

- zakje kaassaus

- zakje strooikaas

- olie

- zout

Maak de witlofstronkjes schoon, snij ze in de lengte in kwarten en kook ze in een laagje water en zout net gaar. Giet de gekookte witlof af en zet de pan terug op het vuur met een scheutje olie. Als de olie heet is doe je de witlof in de pan. Bestrooi het rijkelijk met kruidenpaneermeel en bak het geheel een paar minuutjes op. Maak ondertussen de kaassaus aan met kokend water en doe de kaassaus erbij in de pan. Strooi een flinke haffel strooikaas in de pan erbij en blijf roeren. Als het potje 5 tot 10 minuten heeft geprutteld en alle kaas is opgelost, is het klaar. Lekker met rösti en een rundervinkje of zo.

Gibson & Crusie

In het afgelopen 1,5 jaar heb ik veel gelezen, heel veel. Niet al te zwaar materiaal. Ook al zat er hier en daar wel een levensbeschouwend boek bij. Voornamelijk ordinaire, pulpy chicklit is mijn ding. Er is gelukkig aardig wat aanbod in dat genre. En hoe zeer je eigenlijk zou verwachten dat het allemaal één pot nat is, dat is het niet. Je moet nèt een schrijver treffen met een stijl die ervoor zorgt dat je het boek niet wilt weg leggen. En als het boek dan uit is, baal je dat het avontuur al is afgelopen. Schrijvers die ik heb zien passeren zijn Jill Mansell, Beth Harbison, Emily Giffin, Emma Fasol, Marly van Otterloo, Sophie Kinsella, Sarah Dunn, Chantal Van Gastel, Janet Haasjes, Jane Moore, Kim Wright, Isa Maron, Jacquelyn Mitchard, Valerie Tasso, Candace Bushnell, Fay Weldon, Jenifer Cox, Joanne Harris, Cathy Kelly en Elizabeth Gilbert.

Maar mijn absolute favorieten zijn Rachel Gibson en Jennifer Crusie. Crusie schrijft high-speed chicklit. Haar verhalen accelereren in een moordend tempo naar achtbaanniveau. Onderweg kom je altijd wel een crisis tegen die zorgt voor een gek randje aan het verhaal. Denk aan een lijk dat opdoemt in iemands kelder of zo. De dialogen zijn hilarisch en voor je het weet sla je de laatste pagina om. Gibson start haar boeken iets rustiger, maar bouwt een heerlijke sfeer op die het best te beschrijven is als een drukkende zwoele zomeravond. Sexscenes beschrijft ze ook niet al te flauw. Hier en daar neigt het naar pornografisch, gezien haar expliciete schrijfstijl. Hoe dan ook, ook haar collectie heb ik zo goed als compleet. Dus zoek je nog eens een leestip, denk dan eens aan deze twee schrijfsters.

Stille genieter

Als je een paar weken geleden blogt dat je het niet zo leuk vindt om op Valentijnsdag een lege brievenbus te hebben en de dag voor V-day tweet dat de container klaar staat onder diezelfde brievenbus, dan kun je een geintje wel verwachten. Je hoeft geen medelijden te hebben met de TNT-bezorger want de container is nog steeds leeg. Maar in mijn mailbox trof ik vanochtend een e-kaartje aan. Van een geheime Valentine lover. En de afzender is echt geheim. Ik heb geen idee wie het is. Het enige wat ik weet is dat deze persoon een ‘stille genieter van mijn blog en tweets’ is. Dat kunnen er een paar honderd zijn, dus niet echt een aanknopingspunt om het mysterie te ontrafelen. Spannend? Ja, aan de ene kant wel. Raadsels oplossen is wel mijn ding. Maar dan met de nadruk op oplossen. En dit is onbegonnen werk. Dusss.

Waar ik minder gelukkig mee ben is dat de afzender, naar eigen zeggen, via een andere persoon aan mijn emailadres is gekomen. Ik ben behoorlijk voorzichtig daarin. Ik geef dat adres gewoonlijk alleen aan mensen die ik ken. Dus de persoon die het mailadres heeft doorgegeven zou ik daar toch graag even op attent maken.

Hoe dan ook vind ik het leuk om een kaartje te krijgen hoor. Dus stille genieter, bedankt, wie je ook bent. Misschien vind je het ook wel leuk om eens een reactie op mijn blog achter te laten. Dan word je wel een beetje minder stil, maar ook dat kan leuk zijn. En het zou fijn zijn als ik wist wie de leverancier van mijn mailadres is geweest...

Brand Baby

Afgelopen week mocht de delegatie uit Valkenswaard de eerste echte VIS-baby gaan bewonderen. De cadeautip was kleding en dus moest er geshopt worden. De twee mensen die zich bezig hielden met die taak lieten me wat voorbeelden zien, waarna ik op zoek ging naar nog een extra drupje inspiratie voor de dames. In mijn zoektocht trof ik deze site aan. Nee, het gekozen cadeautje kwam niet van deze winkel, maar ik wil jullie deze vondst niet onthouden, vandaar dit blog. Mocht je je kind helemaal merkengek willen laten opgroeien, dan moet je bij deze winkel zijn. Jurkjes van Cavalli, stoere jacks van Hilfiger, schattige shirtjes van Guess, of een badpakje van Armani, you name it.

Op zoek naar de mol - deel 3

Gisteren heb ik het moeten missen, alhoewel 'moeten', het was superleuk om die kleine uk van D en S live te zien. Wat een schattig en nu al bijdehand meske. Dat wordt me er één. Zojuist heb ik mijn wekelijkse dosis Wie is de mol? ingehaald. Dit zou de aflevering zijn waarin ik een nieuwe verdachte ging kiezen. Extra opletten dus. Maar wat een klote-afevering. Wat mij betreft kan het iedereen zijn. Karin die liep te klunsen aan de telefoon. Het 'lezers'-team dat treuzelde. Soundos die op basis van 1 echte letter een woord kon raden van 8 letters. Art die veronderstelde dat het om een 8-letterig woord ging. Aaaaargh, mijn hoofd klapt. Nu vond ik mezelf altijd een verdomd slimme Sherlock Holmes, maar ik ga compleet de mist in.

Uit tips op fora maak ik op dat je eigenlijk helemaal niet zo duidelijk moet letten op wie de opdrachten verkloot. Maar op andere dingen. Zo blijkt het te zijn dat de mol uiteindelijk de held kan zijn, iemand die je het minst verdenkt omdat ie zich altijd zo goed inzet. Of iemand die bij aanvang van het programma al excuses maakt dat ze niet zo goed zijn in bepaalde dingen. Dat soort zaken. Op basis van die tips zou je kunnen kiezen voor Pepijn, Soundos of Karin. Karin valt voor mij af, aangezien die teveel fout doet. Soundos is ineens hoogst verdacht. Maar nu richt ik mijn pijlen op Pepijn, dat is mijn nieuwe mol. Waarom? Omdat ik die het minst verdenk. Huh?

Edit 19/02/2011

En daaaaaaaaaaar ging mijn nieuwe mol. Ook Pepijn is eruit. Ik geef het maar toe. I suck! Ik bak er niks van om de mol te ontmaskeren. Dus laat ik maar ophouden met bloggen over wie ik verdenk en gewoon het programma uitzitten.

Magnesium

Twee weken geleden begon het ge-eikel. Ik stond op de loopband en voelde mijn linker kuit verstijven. Even later kwamen er prikjes, alsof er naaldjes in zaten. En na de work-out werd de kuit definitief hard. Niet stijf, maar hard. Ik herkende dit gezeur, ik had het al eerder gehad. Het volgende stadium zou zijn dat de kuit ook niet meer soepel zou worden, iedere beweging pijn zou doen en bij volgende pittige work-outs zouden er scheurtjes ontstaan. Niet meer sporten dus. En ik was net begonnen. Had het ook heel rustig opgebouwd. Dus ik baalde.

In het verleden behandelde ik deze kwaal met veelvuldig kneden met SRL-gelei, maar dat hielp niet echt. Ik moest dus een andere manier vinden om ervan af te komen en ik ging naar de plaatselijke drogisterij. De altijd vriendelijke, behulpzame en kundige meneer nam de tijd voor me en vertelde over allerlei smeermiddeltjes die de spieren zouden koelen en daardoor de afvoer van de verzuring bespoedigen. Maar hij zei ook dat hij ervan overtuigd was dat magnesium de echte oplossing was. Ik ben niet zo van de middeltjes slikken en grote pillen bezorgen me nachtmerries. Dus werd er nog een telefoontje gepleegd om na te gaan welke alternatieven er waren, maar ook daar kwam uit: magnesium. Zo ging ik dus met een grote glazen pot met mega-pillen naar huis.

Enkele dagen later stond mijn volgende work-out gepland. Ik voelde al wel dat er beweging zat in de kuit, maar de echte test was sporten. En zowaar... daar kwam ik met glans doorheen. Bijzonder genoeg voelde ik me ook op andere fronten steeds beter. De drogisterij-meneer had me al wel verteld dat de meeste mensen, onbewust, met een magnesium-tekort rondlopen, maar ik ging op onderzoek uit. En zo trof ik deze site aan die doodleuk opsomde welke klachten in verband staan met een magnesiumtekort:

- verstijfde, verharde en verkrampte spieren

- gespannen zenuwen

- snel en chronisch vermoeid

- overspannenheid

- uitputtingsverschijnselen

- onrust, futloosheid en a-vitaliteit

- prikkelbaarheid

- kouwelijkheid ten gevolge van slechte doorbloeding

- duizeligheid

- hoofdpijn

- migraine

- menstruatieklachten

- slaapstoornissen, meestal met nare dromen

- overgevoeligheid voor lawaai en fel licht

- depressies, angsten, fobieën

- hartkloppingen en pijnuitstraling rond de hartstreek

- diverse allergische reacties

- darmkrampen

- hyperactiviteit

Nu kun je je afvragen of je per se een supplement moet nemen en het niet gewoon kunt oplossen met je voeding. Maar daarin zit het hem nu net. Er zijn wel voedingsmiddelen die rijk zijn aan magnesium, maar al met al haal je er als mens te weinig uit. Dat heeft te maken met alle andere voedingsmiddelen die je tot je neemt. Het hedendaagse eetpatroon is er nu eenmaal niet geschikt voor om genoeg magnesium binnen te krijgen en op te nemen. Daarnaast zijn er omstandigheden, zoals stress, die maken dat je teveel magnesium kwijt raakt.

Nu wil ik niet zeggen dat magnesium een wondermiddel is, maar gisterenavond kwam er een hele nare hoofdpijn opzetten. Ik werd er misselijk en duizelig van en wist niet meer waar ik het moest zoeken. Een Advil zorgt meestal wel voor verlichting, maar dat had nu weinig effect. Een uur later schoot me te binnen dat ik de dag ervoor mijn shot magnesium was vergeten en het deze dag ook nog niet had gehad. Aangezien ik vanochtend weer in de sportschool moest zijn, kon ik 'm maar beter innemen. Binnen 30 minuten voelde ik dat mijn hoofd ontspande. Ik kon mijn ogen weer gewoon normaal open houden, de misselijkheid trok weg en na een uur was zelfs de hoofdpijn helemaal weg. This is it dacht ik, misschien is het geen wondermiddel, maar ik blijf het voorlopig gebruiken. En ik kan me heel goed voorstellen dat meer mensen baat bij dit mineraalsupplement kunnen hebben.

Non-non-verbale communicatie

Non-verbale communicatie, je weet wel bewegingen met handen en lichaam en gezichtsuitdrukkingen tijdens een gesprek, is reuze handig. Met die taal kun je nuances aanbrengen of je verhaal kracht bijzetten. De meeste mensen doen het standaard onbewust, maar bewust ingezet kan het je ook helpen. Naast die non-verbale communicatie is er ook een andere, nog meer ‘non’, vorm van communicatie. En dat is de energie die je uitstraalt. Die energie is veelal gekoppeld aan de op dat moment heersende emotie. Het heeft iets te maken met magnetische velden en het is zelfs wetenschappelijk aangetoond dat mensen daadwerkelijk zo’n veld om zich heen hebben. Ik heb er geen goede term voor, maar ik denk wel dat je er iets bij kunt voorstellen. Als je daar tenminste de juiste antennes voor hebt. En die hèb ik. Ik pik signalen op die niet bedoeld zijn om expliciet uit te zenden. Ook als ik ze niet zou willen zien, ze komen toch binnen. Nee het is geen vorm van helderziendheid of zo, het is puur een kwestie van extreem sterk ontwikkelde zintuigen. In een aantal gevallen doe ik daar mijn voordeel mee. Het is bijvoorbeeld reuze handig om de sfeer en cultuur van een organisatie in te schatten, zodat je ook beter in staat bent om de opdrachtgever te adviseren. Het is ook fijn als je op die manier de energie kunt oppikken van iemands enthousiasme. Positieve energie dus. Maar helaas hoort bij deze hoge sensitiviteit ook het fenomeen negatieve energie. Voor die negatieve energie kun je je dus ook niet afsluiten. Die komt gewoon binnen en je hebt er last van. Het zorgt ervoor dat je eigen batterijtje sneller op raakt en geeft je het gevoel dat je je niet vrij kunt bewegen, niet welkom bent. Ik zou dus ook liever zien dat die negatieve energie situaties er niet waren. Dat mensen dan maar die negatieve emoties expliciet maken. De spanning opheffen. Dat zou alles een stuk makkelijker maken. In plaats daarvan kiezen veel mensen ervoor om de heersende emotie te maskeren met iets anders. Dat gebeurt op verschillende manieren. Men kan alsnog non-verbale communicatie inzetten. Denk bijvoorbeeld aan het vermijden van oogcontact of door een bepaalde lichaamshouding aan te nemen. Men kan ook het negatieve gevoel proberen te verbergen met een sugar coating aan vriendelijkheid. Dat is een stuk subtieler. Maar hoe men het ook probeert te maskeren, het maakt niet uit, ik voel direct de werkelijkheid. Don’t bother, ik voel dat het fake is. Sterker nog, al die pogingen om te verbergen, verhogen alleen maar de spanning die in de lucht hangt. En dat maakt me verdrietig.

Op zoek naar de mol - deel 2

En daaaaaaar ging mijn theorie. Ik was ervan overtuigd. Jan is de mol. En nu blijkt dus toch van niet. Ik moet helemaal opnieuw beginnen. Maar ja, hoe? Ik weet echt niet meer ieder feitje van wat er afgelopen vijf afleveringen is gebeurd. Les voor een volgend seizoen: als ik wil meedoen moet ik dus een boekje gaan bijhouden. Daar heb ik nu helemaal niets meer aan. Wie zitten er nog in? Karin. Die doet overal moeilijk over, is een verschrikkelijk chaoot en behoorlijk irritant. Maar dat maakt iemand nog geen mol. Pepijn. Die doet, behalve die keer met de sluipschutters, altijd echt hard zijn best, dus die verdenk ik ook niet. Patrick. Een beetje onbeholpen figuur, maar heb ik niet veel dingen met opzet fout zien doen. Anna. Die deed in begin een beetje verdacht, maar nu volgens mij helemaal niet meer. Art. Die wordt al door iedereen verdacht, en ja hij molt er flink op los, dus dat zal ‘m wel niet zijn. Soundos. Die ‘durft’ een aantal dingen niet en dan is er nog die kwestie met het laatste mandje. Dus zij kan het eventueel ook zijn. Aaaargh. Verder op inspectie. Aan de dagboeken op de Avro-site heb ik ook niks. Verder zoeken leverde me het volgende forum op. Daar stonden hele handige tips. Over Anna (de liedjes die ze zong in de vorige aflevering). Over Art en zijn t-shirt, naam, noem het maar op. Ik zet de hints uit de afleveringen die nu nog relevant kunnen zijn nog eens op een rijtje. Daar heb ik ook niks aan. Er zit niks anders op dan volgende week af te wachten en een nieuwe verdachte te vinden.