zondag 3 januari 2010

A Better Place

In de eerste helft van 2004 ontstonden wat ideeën, die ik op papier zette. Zo ontstond mijn eigen Jerry McGuire-notitie over hoe een bureau zou kunnen (moeten, volgens mijn visie) functioneren. Op dat fundament is VIS opgericht. Maar die grondbeginselen moeten werkbaar zijn voor iedere willekeurige organisatie. De laatste dagen vragen ik me meer en meer af waarom dat dat niet gebeurt en waarom er zoveel onvrede is en ook waarom die onvrede iedere keer weer terug in je smoel boemerangt.

Het beginsel was simpel. We stappen af van klassieke functiebeschrijvingen en pikordes. Vanaf nu doet iedereen waar ie goed in is en wat ie leuk vindt. Ja Liaan, klinkt dat niet té simpel. Nee, ik vind van niet. Ik ben er heilig van overtuigd dat iedereen maximaal presteert als ie dat doet waar zijn passie ligt, als je plezier beleeft aan wat je doet... Klinkt goed toch? Waarom gebeurt het dan zo weinig? Tenminste, dat ervaar ik zo. En beste lezer, word jij gelukkig van wat je doet?

Nog zo’n vraag; waar komt die onvrede vandaan? En dat gebrek aan vertrouwen? Waarom is het niet gewoon zo dat als je iets niet zelf kunt of wil doen, je een echte specialist inschakelt, je afrekent voor de bewezen diensten en tevreden daarmee bent? Stel je hebt een juridisch geschil en je schakelt een advocaat in. Dan komt het toch ook niet in je op dat je de mening vraagt van de vrouw van die vriend van je (die geen juridische achtergrond heeft) en de ingehuurde advocaat lastig valt met diens ondeskundige mening? Wel? Waarom gebeurt dat dan wel in zoveel andere takken van sport? Zoals in die van mij.

Laat iedereen toch gewoon doen waar ie goed in is. En waar ie plezier aan beleeft. Kritische vragen zijn prima, maar hou toch eens op met dat betweten. Zo verdient iedereen zijn boterham met zijn passie en is er een stuk minder onvrede. Iedereen happy. Makin’ the world a better place, zeg maar. Hoeft volgens mij niet zó moeilijk te zijn.

7 opmerkingen:

  1. Tja, ik snap het. Maar het is nu eenmaal zo dat iedereen communiceert. "Ik communiceer, dus ik besta" zoiets. Dus iedereen heeft er ook verstand van en is daarmee ook meteen communicatiespecialist. Ons vak is daarmee niet heel bijzonder. De notaris die je noemt of advocaat behoorden vroeger tot de notabelen. En dat imago hebben zij nog steeds. Meer vakkennis en exclusiviteit wordt aan hen gegeven door de goegemeente. Wij zijn maar eenvoudige communicanten:-). Helaas!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. als ik het goed begrijp is de essentie van het verhaal (maar je mag me corrigeren als het niet zo is), dat de schoenmaker bij zijn / haar leest moet blijven. Doe datgene wat je kunt goed en "stick to that".

    Ik kan je vanuit eigen ervaring aangeven dat het niet alleen in jullie vak zo is.

    Jammer genoeg zijn er altijd betweters die denken dat ze beter zijn dan de specialist. Enige wat ik kan zeggen is, dat ze er vanzelf wel een keer achter komen (zowel de betweters als de desbetreffende klant). It's just a matter of time.

    mbt je vragen:
    wordt jij gelukkig van wat je doet?
    mwoah.. op dit moment niet, maar dat vertel ik je nog wel een keer...

    waar komt die onvrede vandaan?
    o.a. omdat niet iedereen doet waarvoor ie is aangenomen...

    Dus ja.. het is simpel.. alleen dat doen wat je leuk vindt, maar een huis, hoe simpel ook, heeft een aantal peilers, fundament of whatever nodig. Binnen een bedrijf is dat vaak een simpele functieomschrijving, procedures whatever...

    Maar ja.. wie ben ik.. ik manage partners :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik denk dat de bondscoach van het Nederlands Elftal het hartgrondig met je eens is. M. heeft gelijk. Sommige beroepsgroepen trekken meer betweters aan dan anderen, in dit geval simpelweg omdat iedereen al communiceert! ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @R3d8ull: tis niet zozeer het schoenmaker-verhaal. Meer: doe dat waar je hart ligt. Dat hoeft niet per se te zijn waar je in eerste instantie in bent begonnen als functie. Het is zo zonde om zo'n groot deel van je leven te verprutsen met iets waar je niet met hart en ziel aan werkt.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @M: inderdaad helaas dat men meer en meer vergeet dat aan ons vak ook een wetenschappelijke basis ten grondslag ligt.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik merk het ook steeds meer. Bedrijven die voorheen precies wisten wat ze wilden, veranderen in twijfelende zakken pudding. Zelf denken is er niet meer bij, men zoekt bevestiging op de raarste plaatsen om een keuze te rechtvaardigen. Dat daarbij moeke de vrouw, de vuilnisman, de patatbakker en de autosloper geraadpleegd worden, maakt dan blijkbaar niet uit. "Ieders mening telt", zo lijkt het. Net of er een stemming gehouden moet worden... Waar is de tijd gebleven dat mensen met visie een keuze maakten, er vierkant achter gingen staan en onvermurwbaar hun argumenten lieten gelden...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @L wetenschap geldt voor alle vakgebieden als het gaat om kennis, kunde, geleerdheid.
    En zoals je zelf al schrijft: iedereen heeft kennis en kunde van communicatie, omdat ze het allemaal doen, dagelijks. Het is wellicht het meest homogene 'product' dat er bestaat. Deal with it. Aan andere kant: echte kenners weten wat de specialiteit van een communicant met opleiding en ervaring is. Dus daar de focus op, niet druk maken om de mensen die er alles vanaf denken te weten. Die doelgroep past je misschien ook niet? Nog iets om over na te denken: hoeveel mensen hebben verstand van kunst? A lot! Volgens hen dan he! Ook zo'n homogeen iets. Ik zie, beleef, proef kunst dus ik ben kenner. Zo ook met jouw en mijn vak: ik doe, uit, proef, adem, ruik communicatie, dus ik ben kenner. Zoiets. Leuk nadenkertje zo midden in de nacht!

    BeantwoordenVerwijderen