Amputeren die hap

Er zijn mensen, die zijn uitgerust met lichaamsdelen, waarvan je je moet afvragen waarom die bijgeleverd waren. Men gebruikt ze namelijk niet. Deze mensen zouden zelfs kunnen overwegen om de delen te verhandelen en daarmee een centje bij te verdienen. Of in een genereuze bui ze te schenken aan een of ander noodlijdend land, waar schaarste is aan deze organen.

We hebben het hier over oren. Nu weet inmiddels haast iedereen in mijn omgeving dat er met die van mij iets mis is, maar daar wordt aan gewerkt (angst en beven, maar goed). Het gaat ook niet om mijn oren, maar om die van de mensen, die ze niet gebruiken.

Nou goed, dat soort mensen zijn er dus. Het niet (willen) horen gaat vaak samen met niet (willen) snappen. In een willekeurig gesprek ontstaat een situatie waarbij de niet-luisterende iets niet begrijpt. Wat doe je dan als behulpzaam mens? Juist, je legt het uit. Maar wat is het geval, de persoon begrijpt het nog niet. Dat blijkt uit de herhaling van dezelfde stompzinnige reactie (u voelt de irritatie al komen? mooi). Vervolgens schraap je elk restje geduld, beheersing of geleerde lessen uit die laatste anger management cursus bij elkaar. En leg je het zo rustig mogelijk nogmaals uit. Deze keer met meer voorbeelden, duidelijker verwoorde argumenten en een hele hele kalme stem. Maar voordat je de denkbeeldige punt achter je serie zinnen hebt uitgesproken, is daar weer exact diezelfde reactie. Die de eerste keer al niet slim was, de tweede keer stompzinnig en deze keer wordt vergezeld door de saus van een luider en licht wanhopig stemgeluid.

Of het nu vroeg op de ochtend is en ik nog niet aan mijn espresso-tax zit, midden op de dag of ruim in de avond, de (passieve) agressie komt, hoe dan ook, hoef je niets extra’s voor te doen. Ik vind het zo’n verschrikkelijke verspilling van mijn kennis, mijn stembanden, mijn lucht, mijn goede bedoelingen, om zo’n persoon iets bij te brengen. Sterker nog, nu ik dit verhaal typ, vraag ik me ineens af of het wel aan de oren van de persoon ligt. Is het niet de hersencapaciteit? Is men toevallig selectief zwak begaafd? Gehandicapt op een bepaald front, zeg maar? En moet je ze uit hun lijden verlossen? Misschien is dat wel het enige humane wat je kunt doen.