zaterdag 10 juli 2010

Volgend leven

Ik kan niet dichten. Heb het ook nooit gedaan. Ben ook niet van plan om er een gewoonte van te maken. Maar dit moest er even uit. Dus ben een beetje gentle met het commentaar...


Gesprekken over alles die nachten duren

Telefoons continu aan de lader door de vele overuren

Permanent een kamertje in elkaars hart huren


Terugblikken en wegzweven over hoe het allemaal begon

Midden op de markt, zoenen in de lentezon

Na waanzinnige sex, gelukzalig grijnzen naar het plafond


Jouw gezicht op mijn buik, beschermend en geborgen

Voorzichtige handen die mijn wond verzorgen

Zachte zoenen en meer in de veel-te-vroege morgen


De mooiste glimlach ter wereld die me elke keer groet

Als lepels naar dromenland afreizen, veilig en zoet

Gemis en verlangen, zo erg dat mijn hele lijf pijn doet


Onrust in jou die mijn perfecte wereld deed beven

Je vrijheid is het grootste geschenk dat ik ooit moest geven

Misschien treffen we elkaar weer, ooit, in een volgend leven

5 opmerkingen:

  1. Ik vind het mooi!
    Herken veel en heb intussen tissues gepakt...
    Love is a bitch!

    xx,

    Rockcoco4

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ik ken het. Lastigste dat er is Laat Los Laat Gaan... fokkerdefok
    Love sucks So many times Big Time!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. mooi verwoord

    F.

    ps lucht het een beetje op?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dankjewel voor de reacties, best eng om zo'n stuk te plaatsen. Maar ja, t zijn nu eenmaal emoties en herinneringen van mij, dus verdienden hier een plaatsje vond ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. nice... diep uit je hart.

    BeantwoordenVerwijderen