Een onsje licht

Sinds kort heb ik een nieuw ritueel voor het slapen gaan. Nadat ik nog een paar pagina’s heb gelezen, mijn kussen heb opgeklopt en lekker ontspannen lig, spendeer ik mijn laatste bewuste gedachtes aan andere mensen. Dat kunnen mensen zijn die ik die dag heb gesproken of waaraan ik heb gedacht. Ik stuur kleine wensen en geschenkjes de ruimte in voor hun. Voor de volgende dag of de komende periode. Een onsje van dit. Een pond van dat. Een snufje sus. Eigenlijk als een soort van kruising tussen de kerstman en een postbode. Wat ik voor hen hoop of verzend kan van alles zijn. Licht, vertrouwen, wijsheid, moed, vruchtbaarheid, liefde, kracht, etc. Net wat ik denk dat ze nodig hebben. Waarom ik het doe weet ik eigenlijk niet, vind ik ook niet zo belangrijk. Het heeft vast iets te maken met geven en liefhebben. Ik vind het gewoon fijn om te doen.