Terwijl ik zaterdagmiddag in de zon lag, een boek las en af en toe een Wordfeud-woord legde, voelde ik ‘m al, die wind. Het was dan wel een graad of 25 en ik had mezelf van kop tot teen ingesmeerd met zonnebrandolie, toch was ie er. De wind waarin al een vleugje herfst zit. De herfstwind is heel anders dan de lentewind. In de lente brengt de wind geluiden en geuren mee en zit hij vol verwachting van wat komen gaat. De zomerwind is zwoel, zwaar en zinderend. Maar deze wind die ik zaterdag voelde heeft een kilte en is stil. Die likt koud rond je enkels. De eerste tekenen dat het lichte semester op zijn laatste benen loopt en dat je snel weer een jas aan moet. Op dit soort nazomer-dagen hoor ik dit nummer in mijn hoofd en denk ik terug.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten