Hulporen

In mei kreeg ik de doorverwijzing van JP de kno-arts, maar ik liet het papiertje liggen tot augustus. Ik vond het stom. Gehoorapparaten op mijn leeftijd? Belachelijk, doe dan ook maar meteen een rollator. Dat is toch iets voor bejaarden? In september toch maar een intake gepland omdat elk gesprek ontzettende vermoeiend was. Volgens de dame van Into Ears (kan ik aanraden overigens) was JP eerder een kno-god dan een gewone kno-arts. Ik was dan wel zo'n 40% van mijn gehoor kwijt, maar met een andere chirurg had het veel erger kunnen zijn.

Een week later kreeg ik mijn hulporen, zoals vriendin N ze noemde. Tijdens het inregelen gaf ik aan dat het suizen wel weggefilterd moest worden, want dat was super irritant. Maar het was geen gewoon gesuis. Het was de airco die ik zonder hulporen niet eens waarnam. Die realisatie zorgde voor een acute huilbui. Okee, ik wist dat ik slecht hoorde, maar dat ik me niet bewust was van het bestaan van bepaalde geluiden was heftig.

Wat volgde was een periode van uitproberen, een gigantische oorontsteking, ander gedoe waardoor ik de hulporen niet de hele dag in kan, maar ik begin er een klein beetje mijn weg in te vinden. Vandaag bij de tweede controle heb ik een hoortest gedaan. Woordjes verstaan bij 60 dBA en 50 dBA. Bij 60 dBA verstond ik in mei, zonder hulporen, 50%. Bij 50 dBA verstond ik 10%. Vandaag 100% en 85%. Ik denk dat we kunnen stellen dat die hulporen wel echt helpen.