Stormy monday

Maandag wordt een stormachtige dag. Niet alleen begint dan de introductie waardoor vanaf een uur of kwart voor tien de verse eerstejaars over de vloer zijn. Maar het is ook de reünie van de collega's. En dat is voor mij gewoon regelrecht een gekkenhuis. 

Zo ergens tussen de tachtig en honderd mensen die elkaar allemaal weer zien na een aantal weken vakantie. Iedereen moet iedereen zo nodig groeten, drie kussen geven en uitzinnig enthousiast vakantieverhalen delen. Dan is er ook nog altijd een praatje van de directeur om het studiejaar af te trappen waarbij al die collega's in dezelfde koffiekamer opeengepakt staan. Aaaaargh. Te druk, te veel indrukken, te veel geluid, te veel kleuren, te veel geurtjes, te veel energie. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt wel leuk om mijn twee fav collega's weer te zien, maar om daar zo hysterisch over te moeten doen? Nou nee. 

Vorig jaar had ik als aanpak om random door de ruimte een paar keer "gelukkig nieuw schooljaar!" te roepen en aan het werk te gaan. Maar toch kwam ik er niet onderuit. Nog steeds het zoenen van iedereen en het "heb je een fijne vakantie gehad?" Het gekke is dat mensen alleen maar willen horen dat je een geweldige vakantie hebt gehad. Ik ben gewoon niet zo bezig met hoe collega's hun vakantie hebben beleefd. Ik hoop dat het fijn was, maar ik zit gewoon niet te wachten op de verhalen. En ik zit helemaal niet te wachten op superenthousiast terug doen. Want zo spectaculair was het niet. Nog veel gewerkt, ziek geweest, geprobeerd een beetje te bewegen, en te rusten, series gekeken, drie bezoekjes aan/van vriendinnen, één etentje, twee lunches en dat was het. 

Nog iets wat bij mij nu eenmaal anders werkt: ik ga maandag naar mijn werk. Dus ik kom om te werken. Niet om de hele dag of zelfs een deel daarvan mensen te kussen en koffie te leuten. Dus voor deze start van het jaar heb ik een andere aanpak bedacht. Ik ga gewoon aan het werk. Maar niet in de medewerkersruimte (waar tig mensen heel erg enthousiast lopen te doen) maar net daarbuiten. In de studentenruimte boven. Daar zit ik als het goed is lekker rustig. Koptelefoon gaat wel mee, want na vijf weken geluidsarm leven, is ook daar nog te veel geluid. En omdat ik voor maandag nog een bak leeswerk van twee afstudeerders verwacht, op tijd naar huis om daar in alle rust hun werk te beoordelen.