Spaghetti aglio e olio met gamba’s en rucola

Nieuwe verslaving voor als je niet het budget hebt om regelmatig bij Mangiare te eten.

Nodig:

- spaghetti

- peper

- zout

- knoflook

- gedroogde chilipeper (in zo’n molen)

- zak rucola

- uit vriesvak: zak rauwe grote garnalen in knoflook, 500 gr

- olijfolie, veel

Kook de spaghetti in ruim water met een flinke snuf zout. Neem tegelijk een grote koekenpan of hapjespan en schenk olijfolie in de pan totdat je een klein laagje over de hele bodem hebt. Knijp 4 grote tenen knoflook uit in de olie en draai flink aan die chilipepermolen (ik draai gemiddeld zo’n 50 keer) boven de olie. Verwarm de olie (op middelhoog vuur) totdat de knoflook lekker ligt te pruttelen. Gooi ongeveer een derde van de zak garnalen in de pan. Als je garnalen ontdooid zijn en flink wat kleur hebben, strooi je er peper en zout over. De spaghetti is ongeveer tegelijk klaar als de garnalen. Giet de spaghetti af, spoel het af en gooi het erbij in de pan met garnalen en pittige knoflookolie. Paar minuutjes omscheppen en dan mag het op het bord. Tot slot strooi je nog een derde van de zak rucola over je pasta en schep je het hele heerlijke zaakje om. Happy nomnomnom.

Rancune

Rancune; is het je ooit opgevallen hoeveel mensen dit in zich dragen? Die blijvende woede, haat zelfs, ten opzichte van iemand. Het kleinste vonkje is maar nodig om de intensiteit op te laden. Een voorval of zelfs het uitspreken van een naam is voldoende. De lichaamshouding verstart, de spieren trekken aan, de mond verandert in een dunne streep, de blik in de ogen slaat om naar standje vrieskist en de energie in de omgeving wordt uiterst onaangenaam. Maar waarom? Ja, iemand heeft hen iets aangedaan, dat is wel duidelijk. Waarom blijven sommige mensen hangen in dat gevoel van haat? Het heeft geen enkele nut. Wat schiet jij ermee op? En wat de ander? Helemaal niets toch?

Mag je dan niet boos zijn? Natuurlijk wel. Als iemand jou kwetst in wat voor vorm dan ook, dan mag je kwaad worden. Maar jaren of zelfs een leven lang kan nooit gezond zijn. Mag je iemand geen enorme eikel vinden? Natuurlijk ook dat mag, er zijn nu eenmaal eikels. Of eikelinnen. Maar moet je iemand daarom haten? Je kun er ook gewoon voor kiezen om niet met die persoon om te gaan.

Als je denkt dat dit verhaal voortkomt uit een gebrek aan kwetsende ervaringen, dan heb je het mis. Ook ik heb mensen in mijn omgeving gehad die mij besodemieterden of naasten die me hebben laten vallen op het moment dat ik hun steun zo ontzettend hard nodig had. Maar draag ik een blijvende haat voor hen in me? Nee. Ik ben heel boos geweest of heel verdrietig. Maar op een vroeg of laat moment is het klaar. Je kijkt terug naar wat er gebeurd is en je sluit het af. Dat wil niet zeggen dat je weer dikke vrienden met die persoon wordt. Maar het zou zomaar zo kunnen zijn dat je alsnog een ander soort relatie met die persoon opbouwt. Met anderen wissel je misschien nooit meer een woord. Omdat je er geen behoefte aan hebt, het een gesloten boek is, maar zeker niet uit rancune.