This must be love

Afgelopen week heb ik een geweldig boek gelezen: Eten, Bidden, Beminnen. Tis niet nieuw, maar het werd me met klem geadviseerd om het vooral nu te lezen. Nu, in deze levensfase, na wat er allemaal is gebeurd en nog gaat gebeuren. Nu, in deze state of mind. En zo geschiedde. Deze blog gaat niet over het boek zelf. Maar over iets wat centraal staat. Alleen wat dat is kan en wordt ook op meerdere manieren omschreven. Balans. God. Rust. Liefde. Nu ben ik geen godsdienstig persoon. Ik geloof in een heleboel dingen, maar niet in een kerel op een wolk. Dus dat God heb ik voor mezelf maar vertaald naar Kosmos. Een beetje een vaag begrip, maar ik denk dan ook dat dat wat er is, voor ons simpele wezentjes behoorlijk moeilijk te bevatten is.

Hoe dan ook, de hoofdpersoon gaat op zoek naar balans, kosmos, rust, liefde. En dat is waar ik de afgelopen maanden ook naar op zoek ben geweest. Niet vanuit dat wat je van anderen ontvangt. Maar dat wat van binnenuit komt. De afgelopen weken heb ik veel emoties gekend en gevoeld, veel denkwerk verricht, veel ellende van me af geschud, kortom, veel progressie geboekt. I’ve come a long way.

Een week geleden nam ik een belangrijke beslissing zonder alle plussen en minnen te overzien. Er kwam wel wat ratio bij kijken, maar de intuïtie overheerste. Vanaf die keuze, dat moment, lijken de puzzelstukjes op hun plaats te vallen. Er heerst een wezenlijk ander gevoel. In Calpeverslag acht zei ik wel dat er allereerst liefde (balans, rust, kosmos) in jezelf moet zijn, maar hoe doe je dat? Ik wist het toen niet. En nog steeds kan ik er geen zinnig woord over zeggen. Wat ik wel weet is dat ik sinds een week een nieuw gevoel in mijn... eh, tsja, mijn lichaam, tussen mijn organen, in mijn maag, gewoon in mij, heb. Een soort van gelukzalige glow. Een giant happy smiley face in mijn buik. De mensen die ik de afgelopen week heb gesproken zien het ook. De lampjes zijn weer aan. Ik weet niet of dat hèt is wat er bedoeld wordt met liefde in jezelf. Maar ik denk dat het pretty close is. En ik vraag elke nacht aan Kosmos of ik het de volgende dag opnieuw mag ervaren.