Drie

Vreemd. Het is dindag 1 juni 17.30 uur. Het is 31 graden en ik zit op mijn balkon. In mijn tweede rondje zonnebaden ben ik in slaap gesukkeld bij het zwembad, waardoor mijn rug is verbrand. Het hoogseizoen is hier blijkbaar nog niet echt aangebroken, want sommige eettentjes en barren zijn nog dicht. Allemaal simpele gegevens. Nog zo’n simpel gegeven is dat ik mijn queeste naar ‘wat wil ik nu echt’ gedwongen moet bespoedigen. De aanwezigheid van die vraag is niet nieuw. Dat spook valt me al maanden lastig. Ik had voor mezelf besloten dat ik daar ergens in 2010 uit moest zijn. Maar aan dat ‘ergens’ komt nu een einde. Sinds enkele dagen weet ik dat ik haast moet maken. En dat voelt heel gek in deze zomerse setting. De omgeving en omstandigheden alhier zijn de perfecte ingrediënten om het koppie leeg te maken. Dat was immers ook het plan. Maar ik vraag me af of dat wel gaat lukken met de deadline die in mijn nek hijgt.