Sjok sjok over de Woenselse Markt. Effe de AH in voor een laatste dingetje. Me niet drukmakend om de Paas-stress die er heerste. Rondneuzen bij de bloemen. Alles op z’n elf-en-dertigste. Lieve lezers en lezerinnetjes er is een ware Spaanse aan mij verloren gegaan. Vervolgens naar de Mandarijnenman voor 2 kilo appels en, als ze lekker zijn, aardbeitjes. Mijn fruitboodschap veranderde in slap ouwehoeren-bezoek. Na enkele beleefdheden als ‘hoe gaat het’ en ‘lekker weertje’, besloot ik maar weer eens te zeuren over zijn haren. Ja ik blijf een vrouw, dat doen wij nu eenmaal, zijn we goed in. Verontschuldigend zei hij dat een kapperbezoek er komende week echt van ging komen. Ik voegde eraan toe dat hij ook wel een spoelinkje kon gebruiken, hij wordt al een beetje grijs (en dat voor zo’n jong ding). Verder ging het gesprek over mannen. Op een of andere manier verwachten mannen dat ik het vooral gemunt heb op spierbundels. Ik hield het maar op de klassificatie ‘echte mannen’. Lange, slanke, sterke mannen met zwart haar, groene of blauwe ogen, volle lippen en een alles verblekende lach, vond ik een beetje genant om te zeggen tegen een veel te jonge, niet zo heel erg lange, slanke, sterke man met zwart haar, grote donkerblauwe ogen, stralend witte tanden met een spleetje en volle lippen. Niet omdat ik op hem val, maar omdat het zo’n jong menneke is die daar vast niet tegen kan. Toen ik mijn appels en aardbeien naar huis had gebracht ging ik naar het tuincentrum om de hoek. Nadat ik ultra-relaxed mijn plantjes had verzameld baande ik me een weg naar de kassa. Onderweg zag ik al het bekende gezicht, maar besloot niet te stoppen. Toen hij achter me stond bij de kassa kon ik het niet laten. “Hey X, hoe gaat ie?” vroeg ik aan de donkere verschijning die (ook al tegen de 40 maar nog steeds!!) prima door kon gaan voor een Coca-Cola-Light-break-hunk. Effe schetsen: half lang donker bruin haar, groen-bruine ogen, bruine huid, diepe stem (jaja), goed geconserveerd lichaam. We vertelden elkaar kort wat we tegenwoordig in het leven deden en sloten af met een tot ziens.
Zodra de avond viel ging ik op pad met mijn camera. Helaas weinig leuks geschoten, maar onderweg wel menig knappe man op een fiets zien rond rijden. Verbaasd over al dat moois op één dag reed ik in het laatste zonlicht naar huis. En toen wist ik het: Vandaag was het mooie-mannen-zaterdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten