Party met een pint Häagen Dazs

Sinds een kleine 2 weken ben ik, als onderdeel van mijn reïntegratieplan, deels gedetacheerd bij een klant. Gedurende de uren (die in opbouw zijn) van de gereserveerde twee dagen mag deze organisatie gebruik maken van mijn diensten. Dat doe ik deels thuis, deels bij VIS en soms bij hun op locatie. Deze klant ken ik inmiddels al een jaartje of 9 en gedurende dat bijna-decennium ben ik steeds betrokken geweest bij de grote veranderingen en strategische keuzes. De reguliere on-going projecten worden door een collega begeleid. Ik ken de club dus aardig, heb kennis gemaakt en gewerkt met meerdere vennoten, weet waar de club vandaan komt en snap de dynamiek van de organisatie.

In de komende periode ga ik meerdere trajecten met ze ontwikkelen. Eén van die trajecten is een serie van interne brainstorms die zullen leiden tot allerlei vernieuwingen. In de afgelopen dagen heb ik samen met het hoofd marketing & communicatie een crash course voorbereid om 9 leidinggevenden klaar te stomen voor hun rol als moderator in die brainstorms. Een flinke klus was dat. Voorbeelden, spelregels, hulpmiddelen, presentatie, handleiding, er moest van alles uit mijn vingers komen en dat kwam er ook.

Vandaag was de dag van de spoedcursus. En die spoedcursus zelf duurde, gezien de drukke planning van de leidinggevenden, maximaal 1,5 uur. Anderhalf uur! Daarin moesten het programma, de technieken, de hulpmiddelen, alles alles alles worden uitgelegd en afgestemd. En bovenal moesten de deelnemers van de crash course worden geënthousiasmeerd en geïnspireerd.

Om 12 uur startte de spoedcursus en de adrenaline ging op maximum snelheid door mijn lijf. Uur U was aangebroken en het was erop of eronder. We moesten deze groep goed instrueren, vertrouwen geven en vooral inspireren. Na het de eerste 5 minuten tropisch warm te hebben gehad, volgde gelukkig al snel de rust, de flow en het plezier. Een vertrouwde en gezonde vibe dus. De onwennigheid schudde ik van me af en de sessie verliep als een zonnetje. Natuurlijk blijft zo'n publiek kritisch. Maar daar is niets mis mee. Om half 2, toen de bijeenkomst erop zat en alle deelnemers vol vertrouwen en inspiratie de ruimte hadden verlaten, gaven het hoofd marketing en ik elkaar een high five en ploften we op een stoel. Hè hè wat een heerlijk gevoel. Moe, heel erg moe, maar wel intens tevreden en een happy grijns op m'n bek. Deze ervaring was reden genoeg voor mij om met mezelf een feestje te vieren. Even proosten met mezelf op de geleverde prestatie en het volgende stapje omhoog. Niet met bubbels, maar mede omdat de zon scheen, met een ijsje. Dat ijsje werd uiteindelijk een pint Häagen Dazs, maar dat kan me nu even lekker niks schelen. The only way is up ;).