Minder blauw op straat

Hij parkeerde zijn auto op het parkeerterrein. Terwijl hij uitstapte stonden twee agenten hem aan te kijken, duidelijk uit op een confrontatie. De ene agent zegt tegen de man: er valt me iets op aan uw auto. De man snapt niet waarop ze doelen en loopt een rondje om de auto. Ik snap niet wat eraan opvalt, zegt hij. Agent 1 tegen agent 2: Valt jou niks op aan de auto? Nummer 2: Ja hij staat niet netjes tussen de lijnen van het parkeervak. Maar ik sta nog niet geparkeerd, zegt de man, ik zet hem even hier neer om een parkeerkaartje te halen en daarna parkeer ik hem. De man loopt naar de parkeerautomaat, trekt een kaartje en parkeert de auto tussen de parkeervaklijnen. Als hij uitstapt vraagt hij de agenten, die nog steeds op hem staan te letten, of de auto zo goed staat. De agenten geven geen antwoord op zijn vraag maar vragen hem: heeft u gedronken, meneer. De man: pardon? Agent 1: ja, ik ruik volgens mij alcohol. De man die al jaren diabetes-patient is, schiet uit zijn slof en schreeuwt de agenten toe: ik ben niet aan de drank, ik heb niet gedronken, sterker nog, ik heb in geen jaren een glas bier of wat dan ook aangeraakt. Agent 1: en toch dacht ik het te ruiken. De man: als jij het verschil niet ruikt tussen een kauwgompje en alcohol dan is het goed mis met jou. Agent 1: rustig rustig meneer. De man: nee helemaal niet rustig rustig, hebben jullie niks beters te doen? Daarop loopt de man weg, het winkelcentrum in.

Dit overkwam mijn vader vorige week. Een weduwnaar van 68 die gewoon rustig zijn boodschapjes wilde doen. En waar die twee agenten het gore lef vandaan halen om een oude man te treiteren weet ik werkelijk niet. Als dit het resultaat is van ‘meer blauw op straat’, laten we het dan heel gauw terug draaien voordat IK die twee etterbakken een keer tref.

Edit: voor de mensen die zich storen aan het woord 'schreeuwt', dat was waarschijnlijk niet zo'n gelukkige woordkeuze. Mijn vader is geen schreeuwer. Maar dat er sprake was van een stemverheffing, dat weet ik zeker.