Van links naar rechts

Ik laat het water van schouder naar schouder lopen via mijn sleutelbeenderen. Starend naar de zwarte muur beweegt mijn hand van links naar rechts. Heen en weer. Een ander zou dit recreatief douchen noemen, maar dat is het voor mij niet. De waterstraal doet me pijn. Alsof ik een joekel van een schaafwond heb. Iedere straal diept de wond nog een stukje verder uit. Maar ik blijf staan. Ik sta tenminste eindelijk onder de douche. Nadat ik drie uur in mijn nachthempje doelloos heb rondgezwalkt sta ik onder de douche. Niet dat ik plannen heb voor vandaag. Voor geen enkele dag eigenlijk. Ik staar alleen maar en ben me bewust van de waterstraal.

Het is dag 2 en de herinneringen flitsen als visioenen aan me voorbij. Aan de ontelbare verzameling van schitterende, zelfs hemelse momenten. Aan die laatste avond. Aan die laatste vrijpartij. Mijn oergevoel levert een titelgevecht met de harde realiteit. We zijn nog niet klaar met elkaar. Deze match is uniek en door een hogere macht beklonken. Ieder keer dat dit gevoel boven komt slaat de tegenpartij terug. Ik kan de zoef van de mokerhamer bijna horen. Wie de strijd zal winnen is nog lang niet duidelijk. Links en rechts worden harde tikken uitgedeeld. De rumble in the jungle is er niks bij.

Ik masseer de shampoo door mijn haar en kneed het soppende pakket op mijn hoofd totdat het blijft zitten. Wat moet ik met deze strijd? Misschien toch maar eens aan dat boek beginnen? Mijn leven met die ooit van mij op papier zetten? Mijn gevoelens aan een serieuzere variant van dit blog toevertrouwen? In het afgelopen jaar heb ik van meerdere mensen gehoord dat ze mijn stijl waarderen en vinden dat ik een boek moet schrijven. Maar wie zit er nu te wachten op een boek dat van links naar rechts zwalkt en overgoten is door triestheid. En, volgens mij best belangrijk, als je een boek schrijft moet je ook een beeld hebben van hoe het verhaal afloopt. Een happy end, daar mag ik niet hopen. Ik mag het niet, maar tegelijk zegt dat stemmetje op mijn andere schouder iets heel anders. Ik draai de kraan dicht en hengel de handdoek van het haakje. Misschien dat ik dit verhaal maar eens op digitaal papier moet vastleggen.