Appelmandje

In tijden van nood leer je je vrienden kennen. Het wordt altijd wel gezegd, maar het is een waarheid als een koe. Iemand omschreef het laatst als volgt tegen me: “het mandje met appels wordt geschud en de rotte komen boven”. Men zegt wel dat men er voor je is. Maar zeggen en doen zijn twee verschillende dingen. Ik heb het al zo vaak gezien. Bij mensen om me heen. Bij mezelf. Zo gauw er een echte crisis uitbreekt, is men niet thuis. Als het probleem te dichtbij komt, wordt het ze te heet onder de voeten. Wanneer het complex is, kunnen ze er niet mee omgaan. En de makkelijkste weg is dan om de andere kant in te kijken. Het afgelopen half jaar heeft me veel dalen en uitdagingen gebracht. Met de hulp van enkelen ben ik al een heel eind gekomen. Mijn appelmandje is flink opgeschud en de gezonde en rotte appels hebben zich geopenbaard. Misschien wel de grootste en pijnlijkste uitdaging ligt nu voor mijn voeten. En ik moet er doorheen zonder mijn meest favoriete, mooiste, kleurrijkste, gezondste appel van allemaal...