M blikt terug op de sneeuw

Pff blij dat dat erop zit. Die ellendige sneeuwperiode. En ik ben ook weer eens van kop tot teen gewassen. Heerlijk is dat. Al die oude vieze zoutresten weggespoeld. Niets dan mijn eigen glimmende zwarte huidje. Al die witte gladde prut is gewoon niet aan mij besteed. Ik kom nauwelijks vooruit. In glad weer ben ik nu eenmaal slecht ter been. Gelukkig stuurt mijn baasje intuïtief tegen als ik begin te glijen, en dat zonder cursus, best knap van haar. Maar als er zoveel troep valt als op 23 en 24 december, dan heb ik daar ook niets meer aan. Dan sta ik gewoon vast. En dat gebeurde dus ook op 24 december. Muurvast stond ik halverwege de oprit. En zo heb ik zowat de hele Kerst gestaan. Geen beschermend afdakje, koud, nog meer viezigheid op mijn dak. Pas halverwege de tweede Kerstdag werd ik verplaatst met behulp van de hele familie. Opgelucht was ik. Maar wel balen dat ik de Kerstdagen grotendeels buiten moest doorbrengen. Laten we hopen dat dat de komende jaren anders is. Nu kijken wij, mijn baasje en ik, in ieder geval uit naar de lente. Dakje open, warm zonlicht op onze snoet, wij zijn er helemaal klaar voor.