#Fillingthegap

Morgen staat er een heerlijke lunch op het programma. Tot stand gekomen onder een avondje dollen met de hashtag #fillingthegap. Natuurlijk weet ik niet of de lunch, het eten zelf, lekker zal zijn. Over de bediening heb ik genoeg slechte verhalen gehoord, dus ook daarvan is de heerlijkheid twijfelachtig. Maar het gezelschap is heerlijk en dat is de reden dat ik de get-together alvast als heerlijk betitel. De twee mensen die ik tref, heb ik via Twitter leren kennen. Beide heb ik in 2009 voor het eerst ontmoet. En van beide kan ik zeggen dat ze meer voor me betekenen dan Twitter-friends. In het afgelopen jaar heb ik meerdere hobbels moeten nemen (to put it mildly) en van hen ontving ik oprecht medeleven. Soms live, soms via twitter of via de goede oude telefoon. En dat vind ik mooi. Dat sommige 2.0 contacten kunnen uitgroeien tot waardevolle 1.0 contacten. Want dat is lang niet altijd het geval. Het is nu eenmaal heel erg gemakkelijk om via twitter je steun te betuigen. Het is zo gebeurd. In 140 tekens heb je zo een lieve of aardige tweet gestuurd. Maar echt meeleven en echt een relatie opbouwen, daar moet je meer energie, moeite en tijd in steken. En dat doen deze real people. Ik heb er zin in. CU tomorrow lui.