Om je vingers bij af te likken

Nadat vanochtend m'n koffiedate me voor niks had laten wachten, vervolgde ik mijn dag met de inkopen die sowieso voor de middag op het programma stonden. Must buys waren een cadeautje voor een aanstaande 4-jarige en een cadeautje voor een baby die nog geboren moet worden. Na een rondje over de kinderafdeling van de Bijenkorf, besloot ik naar verdieping 1 te gaan. Kan nooit kwaad. Ff kijken wat er zoal in de opruiming is. Niet dat ik iets specifieks nodig had. Niet dat ik ergens naar zocht. Gewoon ff kijken. Je kent het wel...

Binnen een half uur sjouwde ik met veel teveel hangers de kleedkamer binnen. Het resultaat was twee jurkjes en twee t-shirts. En wat zou het leuk zijn weer eens nieuwe schoenen te kopen. Gewoon een paar dat de kast uit knalt. Een paar dat je altijd al had willen hebben. Een paar dat korte metten maakt met het laatste beetje onschuld. Maar ja, opruiming hè. Dan is er niet zoveel meer. Zeker niet als je de meest voorkomende schoenmaat hebt.

Moe, met een trosje tassen aan de ene hand en een yoghurt-aardbeien-smoothie in de andere hand liep ik terug naar de parkeergarage. Ik keek naar links en op het uitverkoopschap viel mijn oog op iets wat erg rood was. Erg rood. En shiny. Heel erg shiny. Zouden ze er nog in mijn maat zijn? Kan ik hier wel binnen met mijn smoothie? Hoe hoog is die hak, kan ik daar wel op lopen? De antwoorden waren 'ja', 'ja', 'niet zo heel hoog, dus ja'. En daar zijn ze dan, mijn nieuwste aanwinst. Lakleer brandweer-rode pumps met een zwart hakje. Om je vingers bij af te likken.