Het relatie-mysterie

Ik heb het me vaker afgevraagd; hoe zit dat toch met de rol die anderen in je leven spelen (of andersom)? De laatste weken speelt dat vraagstuk weer enorm. Natuurlijk zijn er mensen die voor even in je leven komen omdat je iets van hen leert of omdat je hen iets moet meegeven. En er zijn ook mensen die een heel leven lang blijven. Dat is op zich niet zo apart, maar waar ik me over verbaas is het grote contrast tussen het ene en het andere moment.

Het is blijkbaar heel goed mogelijk om het ene moment alles met een persoon te delen en te bespreken, maar als de band verbroken is, mis je die persoon niet. Of je kunt de belangrijkste persoon op aarde zijn voor iemand anders, maar een aantal maanden later blijkt die magische band te zijn verdampt in het niets. Je kunt leuk maar relatief oppervlakkig contact hebben met iemand, maar als ze niet bereikbaar zijn vanwege zoiets simpels als vakantie, mis je ze enorm. En van sommige relaties of contacten blijft een residu achter, waardoor er altijd een soort van verbintenis blijft bestaan. Ik heb geen verklaring of antwoord voor het hoe of waarom, het mysterie houdt me alleen bezig.