Straat-kip

Toen ik 10 jaar geleden in mijn huis in Nuenen trok, hadden we een straat-kip. Niet echt natuurlijk, het beestje was van iemand, maar ze tokkelde gezellig door het hofje. Je kon haar op ieders oprit aantreffen. En als je iets van mais of ander kruimelig spul in je voortuin strooide, dan was je verzekerd van een bezoekje van de straat-kip. Zo knus dat gescharrel met bijbehorende geluidjes. Op een of andere manier wist ze altijd aan stoere katten te ontsnappen. Maar op een ochtend ging het mis. Mijn vriend stond onder de douche en hoorde een verschrikkelijk gekrijs. Net op het moment dat hij uit het badkamerraampje keek, zag hij een grote hond voorbij rennen met het zielige kippetje stevig tussen zijn kaken geklemd. Daarna hebben we haar nooit meer gezien. Vandaag hoorde ik een vreemd vogelgeluid op straat. Ik heb even gezocht waar het vandaan kwam, maar kon niets vinden. Ineens moest ik weer aan de straat-kip denken. Het klinkt stom, maar ik miste dat rare verschijnsel. Ik hoop dat als er nieuwe bewoners komen in één van de huizen die te koop staan, dat ze een tamme kip hebben.