Sprookjes bestaan wel

Er waren eens een meisje en een jongen. Ze ontmoetten elkaar op zomaar een sociale gelegenheid. Vanaf het moment dat het meisje de jongen aankeek dacht ze ‘met hem wil ik oud worden’ en er ontstond een korte romance. Een hele korte. Hij duurde slechts zes dagen. Maar de indruk die deze intense kleine week bij het meisje achterliet, kon zij maar niet vergeten. Maanden gingen voorbij waarin het meisje de jongen probeerde los te laten. Tevergeefs. Op een dag vond zij een nieuwe liefde. Een hele lieve nieuwe prins. En net wanneer ze het niet meer verwachtte kwam de jongen terug in haar leven. Hij had eindelijk ingezien dat die intensiteit die hij met het meisje had beleefd zo bijzonder en zo uniek was, dat hij haar niet mocht laten gaan. En zo vonden zij elkaar opnieuw. Nu met de bedoeling om ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ hun werkelijkheid te maken.

Nee dit is niet zomaar een zoetsappig verzinsel. Dit verhaal hoorde ik laatst. En het is een verhaal met echte mensen. Met een echt meisje en een echte jongen. En terwijl het meisje het vertelde straalde zij zonnestralen. Prachtig. Prachtig verhaal. En vooral prachtig omdat deze romantische ziel weer is bevestigd in haar overtuiging dat sprookjes wel degelijk bestaan. Ik pink nog een traantje weg en ik hoop op een dag mijn eigen sprookje te mogen vertellen.