Bionic woman

Alleerst bedankt voor alle kaarsjes die her en der hebben gebrand. Superlief! Een kort verslag van het slagveld.

Er heeft dus een reconstructie van mijn middenoor plaatsgevonden. JP, de KNO-chirurg, vertelde naderhand dat het oor er slechter aan toe was dan een half jaar terug, wanneer de CAT-scan was gemaakt. Ieder mens heeft van origine 3 gehoorbeentje; de hamer, het aambeeld en de stijgbrug. De stijgbrug zat er nog. Het aambeeld was er slecht aan toe, dus die moest eruit. En de hamer was helemaal weg. Voor het aambeeld heeft hij een protese gemaakt van titanium en dat in mijn oor geplaatst. De hamer is niet vervangen. En vanuit mijn oorschelp heeft hij een stuk kraakbeen gejat en daarmee een nieuw trommelvlies geconstrueerd. Je had het gezicht van JP moeten zien toen ie me dat aan mijn bed naderhand kwam vertellen. Hij had duidelijk een leuke middag gehad. “Jahaa, dat zijn voor ons de krenten uit de pap”, zei hij zo blij als een kind in een snoepwinkel. Het resultaat weten we pas over 6 tot 8 weken, maar JP was behoorlijk zeker dat het allemaal tip top in orde was.

Nu zit ik dus thuis en ben ik vandaag nog gezegend met de goede zorgen van die van mij. God, wat heerlijk om zijn snoet te zien en zijn geur te ruiken toen ik, net wakker uit de narcose, weer op mijn kamer kwam. De komende dagen zal ik het erg rustig aan doen. De killing keelpijn van de intubatie is op dit moment nog het vervelendst. De oorpijn is te hebben. Wel lastig, mijn tong wordt af en toe doof. Ze hebben nogal wat lopen sjorren aan die zenuw in mijn oor. En voor de rest heb ik heel veel slaap.

Ik ben blij met mijn keuze voor het MMC in Eindhoven. Het is maar een klein ziekenhuis, maar de aanpak is heel warm, zacht en persoonlijk. De eerste zuster, Simone, die de intake deed, alles met me doorsprak, de premedicatie gaf en me naar de OK bracht, was erg aardig. Klaas, die het infuus aanlegde op de OK, was supervrolijk en relaxed. Toen het infuus in mijn arm zat, wist ie me te vertellen dat ik het ergste achter de rug had. Nog een gesprekje over wat ik deed en dat hij ook nog wel wat marketingadvies kon gebruiken voor zijn nevenactiviteiten. JP die er duidelijk veel zin in had, door de OK heen stuiterde met een grijns van oor tot oor en me vlak voor de narcose gerust wist te stellen met de uitspraak dat ie het gisteren toch op een zuipen had gezet. De avondzuster, waarvan ik de naam ben vergeten, wat een heerlijk uitbundig mens was, me 10 jaar jonger schatte, flirtte met de andere KNO-arts en me een handkus gaf bij haar afscheid.